Gazeteci ve yolsuzluk

Elbette her insan dünden daha iyi yaşama hedefi güder. Gazetecilik yaparak da kendine iyi bir yaşam standardı sağlayabilir. Ama gazeteci tek hedefini aşırı lüks yaşam olarak belirlerse, mesleğinin gereğini yerine getiremez.

Son yıllarda sayıları giderek artan yolsuzluk soruşturmalarına dün bir yenisi eklendi. Uzan Grubu ile ilgili bu operasyon pek çok kişiye şaşırtıcı gelmemiş olabilir. Ancak içindeki bazı isimler nedeniyle bizi hem üzdü, hem şaşırttı.
Çünkü bu operasyon çerçevesinde bazı meslektaşlarımız da rüşvet olayına karıştıkları iddiasıyla gözaltına alındı.
Soruşturma henüz hazırlık aşamasında. Ancak ben bu arkadaşların bu süreçten aklanarak çıkacağını umut ediyorum.
Burada bu vesileyle asıl değinmek istediğim konu, gazeteci-işveren ilişkisi. Türkiye'de son dönemde birçok konu gibi bu da ne yazık ki çığırından çıktı. Gazeteciler, anlaşılması güç bir zenginlik yarışına girdiler. Kendilerine tuhaf bir güç vehmeden bu isimler, patronları adına Ankara'da takipçilik görevini bile aşıp şirket yönetim kurulu üyeliğinden çeşitli işlerde ortaklığa kadar meslekle bağdaşmayan birçok işe bulaştılar.
Hedefleri daha lüks arabalar, tekneler, lüks villalardı.
Elbette her insan dünden daha iyi yaşama hedefi güder. Gazetecilik yaparak da kendine iyi bir yaşam standardı sağlayabilir.
Ama gazeteci, patronlarla yarışamaz. Ankara'yı veya bankaları hortumlayan patronunun suç ortağı olup milyonlarca dolarlık servet sahibi olmayı düşleyemez.
Gazeteci tek hedefini servet sahipliği, aşırı lüks yaşam olarak belirlerse, mesleğinin gereğini yerine getiremez.
Dediğim gibi, Türkiye'de ölçünün kaçması bizim kimi meslektaşlarımızı da zıvanadan çıkardı. Patron tetikçiliği yapıp rakip işadamlarına bel altından vurmalar bu dönemde doruğa çıktı.
Rakip şirketlerin bankasına el konulunca onlar hortumcu ilan edildi, patronun veya kendisinin dostu müteahhit bankacılar ise kaza kurbanı olarak tanıtıldı.
Yolsuzluk haberleri yaparak insanları yönlendiren kimi gazeteciler gırtlaklarına kadar yolsuzluğa battı.
Türkiye bir ekonomik kriz, bir siyasi iktidarsızlık yaşadıysa, bunun sorumlusu sadece siyasiler değildi. Onları denetim görevinden daha fazla lüks için vazgeçen gazeteciler de en az o kadar sorumluydu.
Türkiye 28 Şubat ile 2000 krizi arasında siyaset-bankacı-medya üçlüsünün işbirliğinin ağır bedellerini ödedi.
Üstelik gerek siyaset, gerek bankacılar bu dönem sonunda ağır bedeller öderken, sistemin üçüncü ayağı medyanın gerçek sorumluları yaşamlarına hiçbir şey olmamış gibi devam etmeyi başardı.
Herkesin gözü önünde cereyan eden bu gelişme de mesleğin itibarını düşürdü.
Uzan Grubu gibi dev bir şirketle ilgili yolsuzluk soruşturmasına gazetecilik mesleğinin isminin karıştırılması gerçekten acı verici. Gazetecinin isminin bu olaylarda 'yolsuzluğu ortaya çıkaran' kişi olarak geçmesi gerekirken, ülkemizde yaşanan gelişmeler sonucu, 'taraf' olarak yer alıyor.
Tekrar ediyorum, bu olaya adı karışan 'gerçek gazeteci' arkadaşlarımızın bu süreçten aklanarak çıkacağına inanıyorum. Bu olay vesilesiyle, mesleğin yakın geçmişten ders alıp 'işadamcılığı' oynamaktan vazgeçmesi gerektiğini bir kez daha hatırlatmak istedim o kadar.

Konsey Notu: Yeni Şafak'tan Ahmet Kekeç, Basın Konseyi kararlarını ciddiye almadığını yazmıştı. Konsey, SABAH'la ilgili önyargılı tutumunu dün de devam ettirdi. Benim buna yanıtım şu, Basın Konseyi konusunda Sayın Kekeç'le bire bir aynı düşünüyorum.