Dönerim eve
Dolaşır içerde yok biri
Neler neler dinlerim küçücük görüntülerden
Birdenbire gözlerim kamaşır
Daha da güzelleşir yok biri.
Bu, bardağı tutmuştu ak,
Kaç karanlıkla
Parmaklarının tadıyla duymuştu bu camlar.
Kaç sevincini güneşin
Anımsıyor musun yok biri
İlkin avuç içine sığar ayrılık
Yerler gökler doluşudur sonra
Hayır benimki böylesi değil
Ben uzaklardayım
Buradadır yok biri
Özel gerçeğini yaşar o
Basılmış
Bitmemiş basılmamış
Yazıların hepsinde ellerime değer
Yok biri
Giderken bütün yansımalarını götürse ya,
götürmez
İğne ucunda kalan kokusu yaprak açar
Doldurur içimi dal budak
Öylesine büyür ki özlem
Bin göz kımıldanır tavanda duvarlarda
Bakışır benimle yok biri.
FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA (18 Şubat 1998)
Yayın tarihi: 16 Ekim 2008, Perşembe
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2008/10/16//haber,4D05EE90C0BA485F9BB706A74D8E2D93.html
Tüm hakları saklıdır.
Copyright © 2003-2008, TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş.