|
Akdeniz sularında kimliksiz cesetler
Haber diyor ki, "Marmaris-Rodos hattında batan kaçak teknesinde kaybolan 69 kişiden cesedi bulunanlarda kimlik çıkmadı."
***
Bir zamanlar "Akdeniz havzası" olarak bir uygarlık bütünlüğü diye ifade edilen, derken "Kuzey-Güney" diye yarılan sahillerde 1.5 milyon kişi, "aşağıdan yukarıya" tırmanmak için bekliyor. Ve hemen hepsi, ölümün kıyısında, "ya kurtulursak" diye bir tekneye ya da denize atarken kendilerini, "kimlikleri"ni yırtıp atıyor. Yakalandıklarında hangi ülkeden geldikleri belli olmasın ve tekrar oraya gönderilmesinler diye. Ülkelerini, doğdukları ama doyamadıkları toprakları da kimlikleriyle birlikte yırtıp atıyorlar.
***
Türkiye, kendinden kaçmaya çalışan vatandaşlarının yanı sıra, bir "tramplen ülke." Belirsiz ufuklara ölümüne kulaç atmak üzere ayak basıp denize atlanan bir ülke. Sadece ölenler ya da yakalananlar haber oluyor. Binlerce kişi ise Avrupa'ya giriyor. Havzanın öteki ucunda Fas, daha ortada ise Libya "Afrika'nın ölüm trampleni." Fas'tan hemen karşı kıyıdaki İspanya'ya tekneyle ya da yüzerek geçmek isteyenlerden de onlarca kişi Cebelitarık'ta ölüyor: 25 Ekim'de 37, 7 Kasım'da 10, 2 Aralık'ta 15 umut kaçağı boğuldu Cebelitarık'ta. Bu yıl 5 bin 500 kişi boğulmaktan kurtarıldı, İspanyol polisi 18 bin 160 kaçağı yakaladı. Nüfusunun yüzde 5'ini aşan 21 milyon 657 bin "yabancı" karşısında "Avrupa" öncelikle, "ölü ya da diri" kaçak akınına deli gibi çare arıyor. İtalyan milliyetçi lider Bossi açık açık "kaçakların vurulması" nı teklif ediyor. Avrupa Birliği'nin Adalet ve İçişleri'nden sorumlu bakanı konumundaki Portekizli Antonio Vittorino bir "kota" sistemi önerdi. Her AB ülkesi göç ülkelerine belirli kotalar ayıracak bu öneriye göre. Ama, AB ülkeleri kota açsa bile, Ortadoğu'dan, Afrika'dan, Asya'dan, Latin Amerika'dan, hatta Doğu Avrupa'dan "kaçanlar"ın ne kota bekleyecek ne de kotalara sığacak hali var.
***
Schengen ülkelerine bir yılda 500 bin kaçağın girdiği tahmin ediliyor. İspanya'da, çoğu Faslı, Ekvadorlu ve diğer Latin ülkelerinden göçmenlerin sayısı 10 yılda üç katına çıkıp 2 milyonu buldu. Yunanistan'ın nüfusunun yüzde 7'si artık, yarısı Arnavut olan göçmenlerden oluşuyor. Latin Amerika'da her saat 58, yılda 500 bin kişi ABD, Avrupa ya da en azından komşu ülkelerin kaçak yolunu tutuyor. 1999-2001 arasında ülke nüfusunun yüzde 14'ünü oluşturan 1.5 milyon Ekvadorlu yurdundan kaçtı. Arjantin'den son çeyrek asırda her yıl 12 bin kişi kaçarken, bu sayı son üç yıllık ekonomik kriz döneminde 200 bini buldu. Kolombiya'da açlıktan ve çatışmalardan 5 yılda 1 milyon 400 bin kişi kaçtı. 6 milyon Kolombiyalı çocuk, kaçan anne-babalarının bir gün dönmesini umut ediyor. Biraz büyüyünce o umut ölecek, kendi kaçış umutlarını besleyecekler. Somalili anne-babalar ise, 10 biner dolar toparlayıp çocuklarını Avrupa'ya götürme sözü veren çetelere teslim ediyor. Portekiz'e yılda 15 bin Brezilyalı kaçak giriyor.
***
Bir zamanlar Avrupalıların "sömürgeci" talanına maruz toprakların bakiye açlığından, bakiye yoksulluğundan fırlayıp birer hayalet gibi üstlerine üstlerine koşuyor, yüzüyor, kimliksiz cesetler, kimlik arayan göçmenler olarak yapışıyorlar. Silahla fethetmiş olanlar, şimdi açlığın, çaresizliğin cılız bedenleri tarafından işgal ediliyor. Ve hala en çok polisiye tedbirler konuşuluyor. Yaşadığımız dünya biraz böyle işte: Yaşama umudunu kimliksiz cesetlerine yükleyenlerle yüklü!
|
