Başbakan Yardımcısı Devlet Bahçeli "Krizi ancak sosyal dayanışmanın artmasıyla aşabileceğimizi" söyledi geçen gün...

Sosyal dayanışma önemli bir kavram; hadi kavrama aldırmayın, önemli bir gerçek!

Amaaa...

Bir cemaatte sosyal dayanışma başka şey, bir cemiyette sosyal dayanışma ise bambaşka şeydir...

Modern toplumlarda dayanışma kurumlardan başlar. Çünkü birey olmak omuz omuza değil, yan yana durmaktır! Bu yüzden omuz omuza vermesi gerekenler kurumlardır.

Ama bizim gibi kurumlarını battallaştıran; kurumlaşmayı da engelleyen bir toplumda bu zordur...

Yine kriz dönemlerinin sosyal dayanışmasında en doğru yol yerel yönetimlerin olağanüstü etkin rollere soyunmasıdır. (11 Eylül sonrası gelişmelerinde New York şehrinde yerel yönetimin yaptıklarını hatırlayın!) Ne yazık ki, yerel yönetimlerin etkinleşmesi Ankara'nın öteden beri en sevmediklerindendir...

Ayrıca kriz dönemlerinde sosyal dayanışmayı güçlendiren şey sağlam bir sosyal dayanışma tarihidir. Oysa bizim sosyal tarihimizde dayanışma hep ya "Devlet Baba"yla olmuş ya da "Herkesin kendi başının çaresine baktığı" krizlerden geçilmiştir...

En önemlisi... Herkesin krizden üç aşağı beş yukarı aynı şeyi anladığı ortak sosyal zeminler oluşmadan sosyal dayanışma gerçekleşemez. Yani "krizden bana ne! Ben kendi gelirime bakarım" diyen ev sahiplerinin yüksek kirada ısrar ettiği bir toplumda kiracıların "Kriz var; karım işsiz, benim ücretim düşürüldü, kirayı artırmayın" demesinin karşılığı sosyal dayanışma değil; sadece dayanma gücü ve sabrının sınanması olur ancak...

OKURLARDAN

Diş sıkmak üzerine
İktidarın "Ekonomik düzlüğe çıkmak için" bizi birkaç ay daha "Diş sıkmaya" çağırması üzerine "Ben sıkmıyorum; nasıl olsa siz elinizle kavrar, çenemi de, dişlerimi de sıkarsınız! " türünden bir yazı döşenmiştim ya, geçen gün.

İki kadın okurumdan e-posta yoluyla gelen yorumu buraya aktarmak istiyorum.

- "Zaten uzun süredir dişlerimi sıkma hastalığına yakalandım. Herhangi bir şey yaparken ve gazete okurken (Hâlâ bu lükse sahibim ama dergilerle arama 'dişimi sıkma' mesafesi girdi) bir bakıyorum dişlerimi sıkıyorum..." (A. K)

- "Ben dişlerimi sıkacağım. Kızgınlığım, öfkem, tepkilerim geçmesin istiyorum.

Kendilerine akacak başka bir yol bulamasınlar istiyorum ki, belki o zaman çocuğumun geleceği benimkine benzemez. Dişlerimi hırsımdan sıkacağım. Kızgınlığımdan sıkacağım." (S.T)