| 22 Mart 2009, Pazar |
Faruk Gürler, Memduh Tağmaç, Celal Eyiceoğlu ve Muhsin Batur; 12 Mart muhtırasını veren dört kuvvet komutanı. (soldan sağa)
İLİŞKİLİ HABERLER
Darbeyle adalet duygumuz tahrip edildi
07.03.2009
- 12 Mart Türkiye'ye ne yaptı?
- 12 Mart Türkiye'de adalet duygusu gelişmeye yüz tutmuş bir nesli tahrip etti. Siyasi katılımı ve özellikle de kadınların katılımını çok uzun süre erteledi. Demokratikleşme denen açılımlar çok gecikti. Ve üstelik bu saldırının kararını alan insanlar, hiçbir şekilde yargılanmadı. Bugün Ergenekon davası beni hiç etkilemiyor. Çünkü bu ülkede bir darbecilik geleneği varsa onu esasından başlatmak, bunların analizini yapmak ve bu insanları yargılamak lazım. Türkiye o zaman ferahlar. Bu konuda medyaya da çok kızgınım. Çünkü hâlâ önemli siyasi olaylarla bağlantılı olarak mikrofonu Kenan Evren'in ağzına tutuyorlar.
- Cezaevinden zaman zaman gülümseten, bazen hüzünlendiren anılarınız var mı?
- Bir gün kızartmak üzere kestane edinmiştik. Bir arkadaşımız kestaneyi zeytinyağında kızartmaya kalkmıştı ve bir kısmı ziyan olmuştu. Hem çok gülmüştük hem de çok üzülmüştük, çünkü çok az kestanemiz vardı. Bir anımı da hayranlıkla anımsarım: Koğuşa büyük ekmekler geliyordu ve adam başı bir ekmek veriliyordu. Ekmeklerin içini çıkarıyorduk. Cezaevi idaresinin verdiği ve yanmayan toz kömürle yoğurup, kömür köftesi yapıyorduk. Böyle uzun zaman ısındık.
- Cezaevinden çıktıktan sonra neler oldu hayatınızda?
- Afla üniversiteye dönünce tekrar, İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne girdim, sonrasında Siyaset Bilimi alanında akademik kariyer yaptım. Bu isteğimin sebebi de yaptığımız eylemlerin yeterince etkin olmadığını düşünmemdi. Ama tabii bunun altında sindirilmişlik duygusu olduğunu da itiraf etmeliyim.
- 12 Mart'ı yaşamasaydık ne olurdu?
- Türkiye'de her şey aslında pragmatik ve otoriter bir geleneğe dayanıyor. Bu gelenek 1960'tan sonra kırılmış olsaydı, bugün insan hakları, farklı fikirler ve farklı kültürlerin bir aradalığı daha rayına oturmuş olurdu. Hiç olmazsa daha fazla iletişim ve yönetişim olabilirdi, şimdi yok.
- 70'lerin genci ve şimdiki gençlerin de hocası olarak, şimdiki kuşak hakkında ne söylemek istersiniz?
- Şimdiki kuşak, bireysel olarak daha kararlı, kolay sindirilemiyor, gerekli soruları soruyor, gerekli eleştirileri yapabiliyor, ama maalesef eskisinden çok daha az okuyor. Okuma sabrı hiç olmayan bir kuşak yetiştirmeye çalışıyoruz. Toplumsal alanı paylaşma konusunda donanımlı değiller, siyasi katılımları diyaloga daha yatkın, uzlaşmacı ve paylaşımcı değil. Fakat gene de olumlu yanı daha kişilikli ve daha az boyun eğen bireyler olarak yetişmeleri.
- 12 Mart Türkiye'de adalet duygusu gelişmeye yüz tutmuş bir nesli tahrip etti. Siyasi katılımı ve özellikle de kadınların katılımını çok uzun süre erteledi. Demokratikleşme denen açılımlar çok gecikti. Ve üstelik bu saldırının kararını alan insanlar, hiçbir şekilde yargılanmadı. Bugün Ergenekon davası beni hiç etkilemiyor. Çünkü bu ülkede bir darbecilik geleneği varsa onu esasından başlatmak, bunların analizini yapmak ve bu insanları yargılamak lazım. Türkiye o zaman ferahlar. Bu konuda medyaya da çok kızgınım. Çünkü hâlâ önemli siyasi olaylarla bağlantılı olarak mikrofonu Kenan Evren'in ağzına tutuyorlar.
- Cezaevinden zaman zaman gülümseten, bazen hüzünlendiren anılarınız var mı?
- Bir gün kızartmak üzere kestane edinmiştik. Bir arkadaşımız kestaneyi zeytinyağında kızartmaya kalkmıştı ve bir kısmı ziyan olmuştu. Hem çok gülmüştük hem de çok üzülmüştük, çünkü çok az kestanemiz vardı. Bir anımı da hayranlıkla anımsarım: Koğuşa büyük ekmekler geliyordu ve adam başı bir ekmek veriliyordu. Ekmeklerin içini çıkarıyorduk. Cezaevi idaresinin verdiği ve yanmayan toz kömürle yoğurup, kömür köftesi yapıyorduk. Böyle uzun zaman ısındık.
- Cezaevinden çıktıktan sonra neler oldu hayatınızda?
- Afla üniversiteye dönünce tekrar, İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne girdim, sonrasında Siyaset Bilimi alanında akademik kariyer yaptım. Bu isteğimin sebebi de yaptığımız eylemlerin yeterince etkin olmadığını düşünmemdi. Ama tabii bunun altında sindirilmişlik duygusu olduğunu da itiraf etmeliyim.
- 12 Mart'ı yaşamasaydık ne olurdu?
- Türkiye'de her şey aslında pragmatik ve otoriter bir geleneğe dayanıyor. Bu gelenek 1960'tan sonra kırılmış olsaydı, bugün insan hakları, farklı fikirler ve farklı kültürlerin bir aradalığı daha rayına oturmuş olurdu. Hiç olmazsa daha fazla iletişim ve yönetişim olabilirdi, şimdi yok.
- 70'lerin genci ve şimdiki gençlerin de hocası olarak, şimdiki kuşak hakkında ne söylemek istersiniz?
- Şimdiki kuşak, bireysel olarak daha kararlı, kolay sindirilemiyor, gerekli soruları soruyor, gerekli eleştirileri yapabiliyor, ama maalesef eskisinden çok daha az okuyor. Okuma sabrı hiç olmayan bir kuşak yetiştirmeye çalışıyoruz. Toplumsal alanı paylaşma konusunda donanımlı değiller, siyasi katılımları diyaloga daha yatkın, uzlaşmacı ve paylaşımcı değil. Fakat gene de olumlu yanı daha kişilikli ve daha az boyun eğen bireyler olarak yetişmeleri.
İLİŞKİLİ HABERLER
Yayın tarihi: 22 Mart 2009, Pazar
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2009/03/22/pz/haber,9397432249CD49FEB2DAE49C56DC5612.html
Tüm hakları saklıdır.
Röportaj Haberleri
Son Dakika | Ana Sayfa | Yazarlar | Çizerler | Günün İçinden | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Spor | Hava Durumu | Sarı Sayfalar | Dosyalar | Günaydın | Televizyon | Astroloji | Sağlık | Magazin | Teknoloji | Otomobil | Turizm Rehberi | Emlak | İşte İnsan | Sabah Çocuk | Mobil Eğlence | Detaylı Arama | Cuma | Cumartesi | Pazar | Kültür-Sanat | EGazete | Gazete Reklam | Internet Reklam | Gizlilik Bildirimi | Künye / İletişim | Bize Ulaşın
 |
Copyright © -2009 Tüm hakları saklıdır. TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş. | 
|