Dede yol ayrımında

Fenerbahçe geçen yıl Avrupa'da cirit atarken dün geceki gibi oynuyordu. Fenerbahçe geçen yıl Şampiyonlar Ligi'nde yarı finalin kapısından dönerken geçen haftaki Galatasaray veya nispeten Londra'daki Arsenal maçındaki gibi oynuyordu. Yani geçen yıl Zico'lu Fenerbahçe iyi savunma yapıyor, ayağa bol pasla oynuyor, bulduğu pozisyonlarla maçı kazanıyordu. Büyük ölçüde tıpkı dün geceki gibi. Ankaraspor gibi ligin spektaküler bir takımına karşı pozisyon vermediler.
Peki son 3 maçtır ortaya çıkan görüntünün sebebi ne? Çok açık, defansın hemen önünde Selçuk ve Josico çok iyi oynuyorlar, defans huni gibi kapanabiliyor, Deivid ve Uğur savunmaya yardım ediyorlar. Ama arka arkaya üç maçlık periyot gösterdi ki Alex, Güiza, Semih, Emre gibi 4 muhteşem oyuncudan ancak ikisi oynayabilir. Aksi halde sistem belki zayıf takımlara karşı yine az hatayla işler ama 'bu muhteşem dörtlüyü oynatayım' dedin mi sezon başından beri kalende gördüğün o tuhaf pozisyonları tekrar görmeye başlarsın.

ALEX DÖNÜNCE NE OLACAK?
Üstelik Emre oyuna girdikten sonra "Ben de varım" dedi. 4-5 yıldır suskun Emre, Fenerbahçe'nin kendisi için büyük bir nimet ve son şans olduğunu anlamış. Güiza da gol atamamanın verdiği sıkıntıyı mücadele ederek bertaraf etmeye çalışıyor. Herkes şimdi şu soruyu soracak: Alex dönünce ne olacak? Yine Josico veya Selçuk'tan biri kulübede mi oturacak? Emre hele hele dün geceki Emre formunu artırırsa kimin yerine oynayacak? İşte Aragones için karar vermekte çok zorlanacağı dönem bundan sonra başlıyor. Geçen haftaki Fenerbahçe ve dün geceki Fenerbahçe kim ne derse desin çok olumlu bir görüntü sergiledi. Bu zaten puanlardan da belli. Sonuçta Fenerbahçe geçen yılki sistemini andıran bu sistemde az hata yaparsa sezon sonuna kadar bu işi rahatlıkla kovalar.
Yunus Yıldırım'a gelince... Maçın hemen başında Ankaraspor'un net bir penaltısını vermedi. Ondan sonra da zaman zaman neye çalıp neye çalmadığı belli olmayan düdüklerle çok iyi bir maç yönetemedi.