Cem Yılmaz doğrusunu yaptı

Hani o gösteride ben de olsaydım, "Tüm bunlar benim yüzümden oldu," derdim. Çünkü sakar bir kadınımdır ve etrafıma da bu sakarlığı şahane bir şekilde bulaştırırım. Ama bu evrende yalnız değilmişim demek ki! Aspendos'taki festivalde, Tosca Operası sahnelenirken, soprano Reyhan Görbil, bir iş kazası geçirmiş. Sahnede ayağı kaymış ve düşmüş, dizi dönmüş! Çektiği acıyı tahmin bile edemiyorum. Peki ne yapmış Görbil? "Şov devam etmeli," demiş ve rolünü o ızdırapla sonuna kadar götürmüş. Fakat bu arada, aynı dakikalarda, rejisör de sahnenin arkasında düşmüş! Ancak talihsizlikler bununla da kalmamış. Yine o birkaç dakika içinde, bir izleyici de merdivenlerden yuvarlanmış. Bu arada Reyhan Görbil'i öyle dizi ters dönmüş şekilde hâlâ sahnede gören bir izleyici, fenalaşmış ve kusmaya başlamış. İzleyicinin kalp krizi geçirdiği zannedilerek kısa süreli bir panik yaşanmış vs. Off.. Yazarken yoruldum. Zannedersek o gece Aspendos'ta bir cenabet varmış. Yaralanan ve hastalanan herkese çok geçmiş olsun da... Bu, "Perde asla kapanmamalı," ya da işte "Şov devam etmeli," anlayışını, ben de son derece saplantılı ve sağlıksız bulanlardanım. Ben orada cart diye kayıp fena düşmüşüm, dizim ters dönmüş, daha da bir sürü insan arka arkaya çeşitli nedenlerle taklaya gelmiş, ama ben oturup hala şarkımı söylemeye, rol yapmaya devam edeceğim?! Etmem! Ayrıca benim o halimle yapacağım gösteriden zevk alacak normal bir insan evladı çıkacağını da hiç sanmam. Sanatçılık insanlıktan vazgeçmek midir ki? Fiziksel veya ruhsal acı, son derece olağan insanlık hallerinden değil midir? O perdenin açılmayacağı veya yarıda kapanacağı zamanlar olamaz mı? Olur! Hatta böyle olması çok daha normalidir! Bu yüzden geçen hafta İzmir'deki gösterisi sırasında rahatsızlanıp, samimiyetle izleyicisinden izin isteyerek sahneden inen Cem Yılmaz'ı buradan içtenlikle alkışlıyorum. Salı akşamı Açıkhava'yı dolduran tüm İzmirliler gibi... O gece hiç kimse "Vayyy amatöre bak, 'Hastalandım,' dedi, bizi burda böylece bırakıp gitt,i" demedi. Hastalık yahu bu! Sonuçta sahnedeki de insan, izleyici koltuğunda oturanlar da... Üstelik de halden anlayan!