kapat
E-gazete
|
Sarı Sayfalar
|
Arşiv
|
Üye Ol
|
Üye Girişi
|
Okur Temsilcisi
|
English
|
Kırmızı Alarm
  
10 Kasım 2008, Pazartesi
Sabah
 
Spor Günaydın Ekler Dosyalar Servisler Multimedya Astroloji Kültür-Sanat İşte İnsan Çocuk Kulübü Yazarlar Çizerler
Gündem Siyaset Ekonomi Yaşam Dünya Teknoloji Turizm Otomobil
 
24 Saat
24 Saat

Paranı sakla ki dilenciler gibi sokağa düşme

09.11.2008
İLİŞKİLİ HABERLER
Paranı sakla ki dilenciler gibi sokağa düşme
Lolo'nun bana yaklaşımı erkekçe bir güven içeriyordu. Ve dünya hakkında tükenmez bir bilgisi varmış gibiydi. Sadece inmiş bir lastiği şişirmek ya da satrançta hamle yapmak değil, hislerimi nasıl kontrol edebileceğim, kaderin sonu gelmeyen gizemlerinin nasıl açıklanabileceği gibi anlaşılması çok daha zor şeyler biliyordu. Mesela dilencilerle nasıl başa çıkılacağı... Sanki her yerdeydiler. Sokaklar hasta galerisi gibiydi. Önceleri annemin parasını kapımıza gelen ya da yolda açık avucunu uzatan herkese vermesini izledim. Daha sonra acı dalgasının sonsuz olduğu açıkça ortaya çıktığında sefaletin seviyelerini ayarlamayı öğrenerek daha seçici olmaya başladı. Lolo, onun ahlaki hesaplarının sevimli ama salakça olduğunu düşünüyordu ve ne zaman beni cebimdeki birkaç bozuk parayla annemi taklit ederken yakalasa kaşlarını kaldırıp beni bir kenara çekiyordu. Lolo "Kaç paran var?" diye sorardı. Cebimi boşaltırdım: "Otuz rupi." "Sokakta kaç dilenci var?" Son bir haftada eve gelenlerin sayısını hesaplamaya çalışırdım. Hesabı şaşırdığımda, "Gördün mü?" derdi. "En iyisi paranı kendine sakla da onlar gibi sokaklara düşme!.."