Kral çıplak

Evet sayın okuyucular, ılık bir bahar akşamında 'Türk tipi kupa maçı' oynamak için ortam mükemmel. Zemin, patateslerin bile gömülmeyi hakaret sayacağı kadar bozuk, tribünde ev sahibi seyirci 300 kişi ve sahada birbirinden isteksiz 22 futbolcu! Maç başladığı anda, art arda gelişmeyen pozisyonlar seyircilerin kendilerini tutamayıp aralıksız esnemesine yol açıyor! Basın tribünü de bu duygulara katılıyor. 'Otoritelerin' ortak yorumu "Ne yazacağız şimdi bu maça?" Daha fazla uzatmaya gerek yok, anladınız siz onu! Ankara'da futbol falan yok. Eziyet var. Bu eziyette daha baskın olan taraf Gençlerbirliği. Biri ofans, diğeri defansa yönelik 2 dersleri var ve iyi çalışmışlar. Bu sayede ilk yarıdaki pozisyonları onlar imzalıyorlar. 5'teki ilk şut Burhan'dan, 10'daki etkili vuruş Erhan'ın asistiyle Kahe'den ve 24'te Aykut'un zorlanarak çıkardığı net şut ise yine Burhan'dan sevgilerle. Baskı presle değil, taktikle geliyor daha çok. Bu arada Galatasaray ne mi yapıyor? Onların da bir taktiktiği var, yani muhtemelen... Ama niyet anlaşılmıyor. Pozisyon olarak da ancak ceza sahasına yaklaşılan anlar var. 61, 63, 68 ve 70 yine 'Gençlerbirliği dakikaları' oluyor. 61'de Erhan'ın, 63'te Tuna'nın şutları var. Bir diğeri 'Aykut'ta kredisi sonsuz Servet'in sektirmesiyle doğan karambol ve son olarak 70'de Kahe'nin sert şutu. Dışarı giden Tuna'nınki hariç, kalanların gol olmamasının tek kelimelik açıklaması var: AY-KUT!

ASİST SABRİ'DEN!
71'de, Burhan'ın imzaladığı golün açıklamasıysa: SAB-Rİ. Maç boyunca savunamadığı bölgesinde golün asistini imzalıyor. Sonuç: Kupa maçıdır, rövanşı var. Kötü de oynanabilir bazı maçlar. Ama, bekleri 'koridor' olmuş, orta sahası 'ortada sıçan'; müdahale etmesi gerekenlerden biri Almanya'da hasta yatıyor, diğeri sahanın kenarından şaşkın bakıyor. Bu takımın adı Galatasaray olunca, bir derin soru işareti kafaya yapışıyor.