Avrupa barışı

Akıl yaşta değil baştadır. 'İkinci Kalli Dönemi' başladığında böyle denmişti. Ama kaybedecek hiçbir şeyi olmadığı için 'dopdolu' olması gereken G.Saray'ın, Kalli tarafından 'boşaltılmış' haline bakınca, 'O baş Kaf Dağı'nın ardındaysa içindeki akıldan kime ne fayda' demekten başkası gelmiyor akla. Halk tipi bir anlatımla 'hiçbişi yok!' Panionios'ta. Tabii G.Saray'ın 'akın gücü'ne astıkları kilitlere bakılınca, Lienen'in rakibini çalıştığı hemen anlaşılıyor. Üzerine biraz disiplin eklenmiş. Ama sallasan yıkılacak durumda. Öte yandan G.Saray, gol niyetine girse bile 'yapabilirite'si yok! Hiç oynamadığı bir düzende, oynamadıkları yerlerdeki futbolcularla 'ölüm kalım' savaşının 'ölü' tarafını sergiliyor çoğunlukla. Birileri aşka gelip ileri çıksa, topu gol yapacak adam da yok gerçi ileride ya. Durum böyle olunca, ilk yarıda pozisyoncuk bile yok. Maçtan kaleleri alsanız, 'ziyan olmadı' diye sevinebilir futbolcular. Özetle biz 'ya sabır' diyoruz; bir gün önce 'Yarınki maçı kazanmamız gerekir. Dolayısıyla ofansif oynamamız gerekir. Yarın oyun içinde bekleyecek çok zamanımız yok' diyen teknik direktör 'sabır' ediyor ilk yarının sonuna kadar.

SERKAN'A YARDIM GELİNCE
İkinci yarı Linderoth yerini Şükür'e bırakınca G.Saray sonunda niyetine giriyor işin. Gerçi ev sahibi de hafiften bastırıyor ama yardım gelince 'yalnızlıktan' kurtulan Serkan, 50'de, Arda'nın güzel asistini profesyonelce gole çeviriyor önce. Sonra 61'de Makos'la peşpeşe koşarak ceza sahasına girince 'penaltı' olmayan bir penaltı kazandırıyor takımına. Song, bu hakkı 62'de gol yaparak kullanıyor. Ardından Makos, ikinci sarıyla atılınca G.Saray rahatlıyor. 83'te Şükür, Mehmet Güven'den aldığı asisti kafayla gole çeviriyor. Ve evet, G.Saray 'zorlu!!!' maçı 3 golle kazanıyor. Çünkü şans kapıyı çalmıyor, adeta kırıyor. Peki G.Saray'ın bu işi futbolla yapması gerekirken ancak şansla yapabilmesine hakikatten sevinmeli miyiz acaba?