Kediciğin ölümü evlat acısını depreştirdi

Trendy&Friendly'in reklam çekimleri sırasında küçük bir kedinin ölmesi ve sonrasındaki tartışmalar Yataş'ı fena halde sarstı. Filmi yayından çeken firma, gazetelere 'üzgünüz' ilanı veriyor
Yataş'ın ortaklarından Hakkı Altop, gelen tepkileri sitemle karşılıyor: "Tabii ki çok üzüldük. Ölümün mazereti olmaz. Ama oğlumu kaybettiğimde bile bu kadar çok telefon almamıştım!"

Reklam başlar başlamaz gündeme oturdu. Müziğiyle, cıngılıyla, sözleriyle... Ve tabii o zıp zıp zıplayan minik beyaz yumakla. O küçük beyaz kedi, bambaşka bir sıcaklık katmıştı reklam filmine. Yataş'ın "genç kimliği" Trendy&Friendly"nin maskotuydu sanki...

Her şey yolunda gidiyordu. Reklam beklenen de önce etkisini göstermiş, satışlar iki hafta içinde yüzde 50 artmıştı. Türkiye'nin en büyük yatak üreticisi Yataş, kriz öncesi rakamlarını yakalamıştı. Üstelik yepyeni bir segmentte, yepyeni bir markayla... TV reklamlarını seyredenlerin hiçbir farkında değildi ama kedicik diye sevdiğimiz o küçük yaratık, çoktan bir ruh olmuştu. Kedinin film çekimlerinden kısa bir süre sonra öldüğü haberi, eşine az rastlanır bir sansasyon yarattı.

Reklamcılık etiğinden hayvan sevgisine küçük kedi boyundan büyük bir tartışmanın odağına oturdu. Bu arada filmi izleyip ağlayanlar da oldu. "Aman ya! Hepi topu bir kedi" diyen de! Ancak, bu küçük beyaz yumak artık bir sembol olmuştu. Hem merhametin hem de reklamcılıkta etiğin sembolü...

Hiçbir sorumluluğu olmadığı halde Yataş, bu zorlu sorunda tercihini insani olandan yana yapmayı bildi: "Boşver! Bir kedi! Unutulur! Reklam müthiş" diyen iş bitiricilere kulaklarını tıkadı. Artık reklam yok! Biraz duygusal, biraz akılcı sebeplerle...

BEN TAŞTAN DEĞİLİM Kİ!
Ama en çok duygusal. Zira Yataş yönetimi "ölüm" acısını biliyor. Yataş'ın ortaklarından Hakkı Altop'un sesi titreyerek anlattığı gibi: "16 Ağustos 1999'da 31 yaşındaki oğlumu trafik kazasında kaybettim. Ölüm acısını bilirim. Küçük bir kedi bile olsa ölüme mazeret olmaz."

Ve sonra hafif buruk sitem ediyor: "O Ağustos, iki deprem yaşadık biz. Eş-dost dışında, tek bir Allah'ın kulundan taziye gelmedi. Basından tek bir telefon almadım. Şimdi telefonlar susmak bilmiyor. Hiç kimse, "Yahu bu adam evlat acısı çekmiş, böyle bir şeye üzülmemiş olması mümkün mü? diye düşünmüyor. Arayıp "Üzüldünüz mü? Filmi geri çekecek misiniz?" diye soruyorlar. Ben taştan değilim ki! Tabii ki üzüldüm. Ama ister istemez üç yıl öncesine, o acı günlere de geri döndüm... "

Ve tüm Yataş yönetimi, bu ölüme bir mazeret aramayıp, satışları iki kat artırdığı halde kedili reklam filmini rafa kaldırdı.

'Adımız başa bela'
Marka olmak, bazen dert sahibi olmaktır. Tıpkı Yataş gibi... En kaliteli nevresimde, yatakta, kanepede onların etiketi var. Doğu Avrupa'ya, Avrasya'ya ya da Ortadoğu'ya ihracat yapmıyorlar. Pahalı fiyata, Paris'e, Londra'ya yatak, yorgan, havlu ihraç ediyorlar. Yılda 15-20 milyon dolar dövizi Türkiye'ye kazandırıyorlar. İç piyasaya satışları ise 85 milyon dolar. İkisi Ankara, beşi Kayseri'de 7 fabrikaları var. Bini aşkın bayileri, 1.500 de çalışanları. İş böyle olunca kendi hatası olmasa bile, bir kedinin ölümü ciddi bir imaj sorunu oluyor. Yataş Yönetim Kurulu Başkanı Yılmaz Öztaşkın'ın dediği gibi: "Büyük başın derdi de büyük olur. Adımız başa bela. Reklam filmi Kasım'da çekildi. Kokusu sonra çıktı. Niye diye sormak lazım?"

İçten bir taziye
Onun öldüğünü biz de herkes gibi aynı gazete haberiyle öğrendik.Çok üzüldük. Oysa Trendy&Friendly çekimleri sırasında kedimize çok iyi bakılmıştı. Sağlığı yerindeydi. Sonradan öğrendiğimize göre ne olduysa çekimler bittikten sonra olmuş. Yavru kedimiz, çekimin bitimiyle kiralandığı firmaya teslim arasında geçen sürede bilemediğimiz bir nedenle hayatını kaybetmiş.

Hayvanseverleri, kediseverleri, duyarlı her insanı üzen bu haber bizi de çok üzdü. Kamuoyuyla aynı duyarlılığı paylaştığımızı göstermek için Trendy&Friendly reklamımızı yayından kaldırdığımızı bildiririz. Bize telefonla, e-mail'le, faksla üzüntüsünü bildiren herkese konuya gösterdikleri ilgi ve duyarlılık için teşekkür ederiz.

Mine ŞENOCAKLI