Yazılarımıza "sürüsel" bakanlarla, "birey" olarak bakanlar kabak gibi farkediliyor, çok hoş ve verimli...

Mali milat, ekonominin ocağına incir ağacı diker, diyoruz, kara para savunucusu oluyoruz.

Vergi borçlarını, temerrüt faizleriyle birlikte af etmek gerekir, diyoruz, vergi düşmanı oluyoruz.

Dünya ile bütün ilişkilerimiz "ekonomik" çıkarlara dayalı olmalıdır diyoruz, emperyalizmin uşağı oluyoruz.

Batık KİT'leri, ateş pahasına değil, delikli beş kuruşa satın diyoruz, emek düşmanı oluyoruz... Günde 1 milyon dolar zarar eden demiryollarının sırtından geçinen "yarma" vatansever oluyor, bize vatanhainliği düşüyor...

Kimlerin gözünde peki?..

"Sürüsel" düşünen kollektifçiler, kolhoz aşıklarının gözünde...

Eh!...

Sağ'ından sol'undan ve de ortadan yüzlerce Yakup Cemil mirasçısı bu ülkede olmayacaktı da, Ruanda'da mı türeyecekti... Onlar zaten, tutsi mutsi isimleriyle kafadan giriyorlar birbirlerine, bir temizlikte birer milyon gidiyor.

Bizimkiler farklı, "saray işi" düşünüyorlar, entrikacı, arkadan vurucu, pusucu...

Yorumları da öyle, görüşleri de öyle...

Saf ve dürüst değiller... Ruhlarına sinmiş eksik ve yanlış zihniyetlerin esiri olduklarının da farkında değiller...

Fakat içlerinde en eğlenceli olanları, sermaye piyasasını düzeltiyoruz bahanesi ile içeri tıkılan bir tabur işadamının hala neden idam edilmediklerine şaşıran eblehler!..

Nasıl olur yahu?.. Ne güzel de sevinmişlerdi, zil takıp oynuyorlardı, birden linç olayı yerini akla ve mantığa bırakmaya başladı. Ne kadar ayıp!

Gazi bir zamanlar "köylü milletin efendisi" dedi ya, bunlar da lafı tersinden anlayıp, "köylülük" zihniyetini baştacı ettiler, üzerine sos misali bir miktar bolşevizm döktüler, oldu mu size çingene bohçası gibi bir eklektik yaklaşım...

Üstü sosyalist, altı faşist, ortası köylü, gerisi toptan feodal, damarlarına kadar rakı, kromozomlarına kadar kebap, kaburga, az roman, az sinema, sıfır tiyatro, bol siyaset, mebzul miktarda yalan, traş, havyansal ego; duygusuz aşk, aşksız ihtiras, iskele babaları, evlerini pislik götüren kirli saçlı kadınlar, tükenmiş hayatlar, çöküntüler, döküntüler, sosyo-politik bedbahtlıklar...

Fakat bütün bu çöküntü içinde aniden bir ışık belirmişti, gençlik yıllarında devrim milisleri ile yapılamayan ihtilal şimdi herhalde başlıyordu, Lenin rolünü üstlenen Tantan ile Stalin rolündeki Temizel, Romanof hanedanının son temsilcilerini yakaladıkları sıçan deliklerinden dışarı çıkartıp, Petersburg devrim mahkemesinde yargılamaya götürüyorlardı.

Bir zamanlar halbuki proletarya ihtilaline de topu topu birkaç saat kalmıştı da, tam iktidara el koyarken, silahlı kuvvetler oyunbozanlık etmiş, cart diye yumruğu geçirmişti, binlerce genç okka altına giderken, bizim haybeci liderlerin hevesleri kursaklarında kalmıştı, zavallı Mahir'lerle, Deniz'ler de araya gitmişlerdi...

İşte şimdi Tantan ve Temizel ikilisi, devrime soyunmuşlardı. Buna göbek atılmayacaktı da neye atılacaktı!..

Üstü komik, altı trajik!..

Fakat her uydurma iş gibi, bu da bir son bulacaktı elbette...

Türkiye de son bulmayacak tek şey uslanmaz solcuların, akıllanmaz beklentileri!..

Hani Gazi diyor ya, " Türk milleti ilelebet payidar kalacaktır" diye, içinde solcularıyla elbette!..

Solcusuz millet mi olurmuş birader!..

68 ile başladık, 78, 88 diye devam ediyoruz...

İleride gelecek ebem kuşakları bakalım neler yumurtlayacaklar...

El hak!..

Çok akıllısı da var, zehir zemberek geri zekalısı da!..

Fakat en sefilleri, sahtekar olanları...