Servet gibi 3 puan

Plan şöyle: Haftanın son maçında Galatasaray, Denizli karşısına çıkacak. Gol veya goller bulacak, liderlik koltuğunu geri alacak. Evdeki hesap bu. Ama çarşıya hemen uymuyor. Denizlispor 'pabuçları' biraz pahalı satmakta kararlı. Yusuf iyileşmiş öncelikle. Sonra Güvenç Hoca, savunma niyetine 'han duvarları' dikmiş Galatasaray forvet hattının karşısına. Ev sahibinde durumun özeti ise şöyle: Takım yabancısız, Sabri ciddiyetsiz, Barış kifayetsiz, Şükür etkisiz... Kalanların çabası da yetersiz. nedenle 24'e kadar oynanan 'uçan top' yere indiğinde, pozisyonsuz geçen maçın ilk golünü göstere göstere Denizli'nin atması sürpriz değil aslında. Ceza sahası içi karambol, sağa açılan topu bomboş kalan Hasan'ın golle tamamlamasıyla sona eriyor. Galatasaray, golden sonra bir 'kilit açma' çabasına giriyor hafiften. 32'ye kadar fazla baskı kurmadan sürüyor çaba. Bu dakikadaysa Arda'nın ortaladığını Okan tamamlayıp golü atıyor ama esas alkış, son haftalarda kendini aşan ve topu soldan ceza sahasına indirip Arda'ya ulaştıran Karan'a. İkinci yarı, sonuçlanmayan pozisyonlarla başlıyor ev sahibi adına. 66'da Topal'ın güzel şutuna Souleymanou engel olmasa, seyircinin 'Haydi Cimbom haydi, tam zamanı şimdi' temennisi de gerçekleşecek belki. Gol gelmedikçe, gol arzusu ev sahibinin gözünü karatıyor. Ne peşpeşe yapılan değişiklikler, ne Servet'in forvete yerleşmesi, ne de baskı yetmiyor 88'e kadar!

1992 RUHU MU GELİYOR?
Sonunda Karan'ın kafayla kaleye yolladığını Souleymanou elinden kaçırıyor, 'fırsatçı forvet' Servet tamamlıyor da nefesler bırakılıyor. Bitiş düdüğü Galatasaray'ı, liderlik koltuğuna ortak ediyor. Kenarda Ahmet Akcan, sahada Hakan ve Okan, Adnan Polat da başkan. Kalli mi? 'Almanya'dan bildiriyor. Yeni başkan 96 ruhunu söz vermişti ama insan, Galatasaray'da canlanan 1992 ruhu mu acaba diyor?