Acaba bir gün biz de istikrardan bıkacak mıyız?

Bundan 27 yıl önce bir nisan sabahı, araba vapuru ile Üsküdar'a geçiyordum. Çalıştığım Cumhuriyet gazetesi 12 Mart askeri darbesinin "Balyoz Harekatı" sonunda o sabah kapatılmıştı. Gazeteciliğe yanında başladığım İlhan Selçuk evinden alınmış ve bilinmeyen bir yere götürülmüştü.
O nisan sabahı, Selimiye Kışlası'nda İlhan Selçuk'u aramaya gidiyordum.
İki akşam önce evliliğimin 40'ıncı yılını kutlarken, İlhan Selçuk da benimle ve ailemle beraberdi. İkimiz de siyasi görüş farklarının arkadaşlığın üzerine gölge düşürmeyeceğini öğrenme yaşını geçmiştik.
Dün İlhan Selçuk'un gözaltına alındığını öğrenince ne yapacağımı bilemedim. 80 yaşını aşmış bir gazeteci yine sabah beklenmeden alınmıştı.
Sanki ertesi sabah ifadesi alınmak üzere çağırılsa, o süre zarfında İlhan Selçuk yurtdışına mı kaçardı?
İşimiz çok zor...
Bir Cumhuriyet Savcısı seçim kazanmış partinin kapatılmasını istediği için eleştirilince, "Savcılar eleştirilmemeli" diyenler şimdi İlhan Selçuk'un gözaltına alınması işleminin de bir Cumhuriyet Savcısı tarafından başlatıldığı ikilemi ile karşı karşıyalar.
Gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum.
Sadece Türkiye'nin normalleşmesini ve insanların canlarının istikrardan sıkılır hale gelmesini beklemekten başka yapacak bir şey olmadığını görmenin çaresizliği içindeyim.
İlhan Selçuk'un bu süreci de sağlığını koruyarak atlatmasını dilemekten başka ne yapabilirim ki?