Aman ruhunuzu üşütmeyin

Efendim, ben sürekli "Büyük kentler eziyetli yerlerdir, madem şu İstanbul'un sıkıntılarına katlanıyorsunuz, nimetlerinden de yararlanın" derim ya hani... Şehir pahalı, pis, delik deşik... Havası da suyu da kirli... Ne yazı yaz, ne kışı kış. İstanbul deniz kenarında denize hasret bir kent. Sağa baksan yalnızlık, sola baksan sıradanlık...

Ama insanın aklını başından alacak kadar da güzel ve alımlı. İstanbul'un ardında yüzyıllara dayanan bir kültür birikimi var. Bu kültür hazinesinin aydınlattığı kentin gölgesi ruhumuza yansımıştır. Aşk, insanı bir gölge tiyatrosu perdesine dönüştürür. Zihninde kurduğun, bir düşünceye dönüştürdüğün, taptığın sevgilinin gölgesinin yansıdığı bir perdeye. Bedene can veren düşüncedir. Düşünceye saygı, kendinden başkalarını anlamaya, onlarla iletişim kurmaya, onların öyküleriyle ilgilenmeye yöneltir insanı. Öykülerdir insanları düşündüren ve eğlendiren...

Kukla sanatı insanla birlikte doğan ilk sanatlardan biriydi. Amacı bütün sanatlar gibi doğayı, insanı, dünyayı anlamaya, öğrenmeye, keşfetmeye, değiştirmeye ve yenilemeye dönüktü. Müzik, şiir, resim, kukla, heykel, dans, tiyatro, sinema dediğimiz zaman zaman ayrışan, zaman zaman iç içe geçen dilleri yarattı insanoğlu... Sanat bugün de dün de yaşamın sıkıntılarını göğüslemesi, yalnızlığı yenmesi için hep yanı başında durdu insanoğlunun... Dünyadan geçmek bir meydan okumadır. Sanat, meydan okuyanları taçlandırmak için vardır. Sanatla iç içe bir yaşamı seçenler tacı kendileri takar başlarına. Yani demem o ki, şu ele avuca sığmaz, başıbozuk kentin yararlanılacak nimetleri de var. Tiyatrolar, sinemalar, kitapçı dükkanları, galeriler, konser salonları... Vahalar var; soluklanıp dinleneceğiniz, içinizi durulaştıracak vahalar...

İstanbul bütün sıkıntılarına karşın dillere destan bir dünya kentidir. Örneğin Paris de öyledir, Roma da... İstanbul onlar gibi güzelliklerini ortaya sermez. Saklamıştır. Bir kapının, bir duvarın, bir perdenin arkasına. O perdeyi aralayıp arkasına bakacak olursanız içinizi ferahlatacak vahalarda bulursunuz kendinizi. Tiyatro ve sinema bu vahaların en heyecan vericilerindendir. Özellikle tiyatroda seyirci oyunun önemli ögelerinden biridir. Yaratım sürecinin, oyunun bir parçası olursunuz orada. Ama en heyecan verici güzellikler sizi arada bir ziyaret eden güzelliklerdir. Bazen de açarsın kapıyı arkası bomboş. "Eh hani burda şey vardı, yok..." Yok ya, sizi mi bekleyecekti hep!.. İstanbul'da, Ankara'da, İzmir'de, Adana'da, Trabzon'da, Van'da tiyatrolar açıldı... Sinemalarda yeni filmler başladı... Sergiler, konferanslar, paneller...

Müzeler sizi bekliyor. Operalar, bale gösterileri, konserler sizi bekliyor. "Şu kentlerin bütün sıkıntılarına katlandık ama güzelliklerini, kültür-sanat nimetlerini ıskaladık" demek istemiyorsanız, açın gazetelerin eğlence sayfalarını, kültür sanateklerini -varsa tabii- doğru tiyatroya, sinemaya, konsere, baleye, operaya... Havaya mavaya aldırmayın, atın kendinizi yaşamın içine. Güzellikler bekletilmeye gelmez. Bahar gibidir güzellikler, gelir... Sonra birden gidiverir. Ruh soğukta üşür... Çok üşür... Sanatla kültürle iç içe bir yaşamınız olursa kışın donmazsınız, en azından ruh üşümesinden gitmezsiniz.