Okurlarla bir sohbet...

ZAMAN zaman okurlarla sohbet etme ihtiyacı duyuyorum.. Yeni bir yıla girdik.. Hatta yeni bir yüzyıla.. Bazı şeyleri yeniden konuşmak, yeniden başlamak gerekli gibi geliyor bana..
Sizlerin benden tonla şikâyeti var, biliyorum.. Bu şikâyetleri, rastladığınızda yüzüme söylüyorsunuz.. Mektup yazıyor, faks çekiyor, email yolluyorsunuz, öğreniyorum..
Tamam..
Ama benim de sizlerden bir şikâyetim var..
Bazılarınız inanılmaz hoşgörüsüz..
"Sizi bugünden itibaren okumayacağım" lafı ile kaç kez karşılaştım tahmin edemezsiniz..
Sebep..
Belirli bir konuda onlar gibi düşünmemem..
Yani onlar gibi düşünüp yazdığım sürece benden iyisi yok. Bir konuda ayrı düşündük mü, cehenneme kadar yolum var..
Olur mu?.. Böyle birşey olur mu, olabilir mi?.. Bize ters gelen düşüncelere de hoşgörü ile bakmayı öğrenemeyecek miyiz biz?..
Ben demiyorum ki, "Benim dediklerim doğrudur.."
Ben diyorum ki, "Ben böyle düşünüyorum.." Düşünemem mi?..
Bir insanı olduğu gibi kabul etmek bu kadar zor, bu kadar imkânsız mı?.. Başka sebep..
"Bugün yazdığınız fıkra, şu tür insanları fena halde incitir. Bunu nasıl yazarsınız?.. Hıncal Uluç benim için bitmiştir.."
Bitsin, ne yapalım mı demem bekleniyor?.
Bana bir tek fıkra anlatır mısınız ki, hiç kimseye dokunmasın?..
Mizah, adı üstünde.. Birilerine dokunacaktır.. Hergün bir fıkra, hem de az duyulmuş bir fıkra bulmak kolay değil.. Ama bu özür de değil, bazan kaçıyor gözden.. "Latife latif gerek" sınırları aşılıyor.. Kabahatliyim..
Peki ama, benim mükemmel, benim kusursuz olduğumu kim söyledi size.. Bunlar sadece Allah'a mahsus vasıflar..
Siz, bana bunları yazanlar, kusursuz musunuz?.. Hiç yanlışınız olmuyor mu?.. O zaman dostlarınız sizi terk mi ediyorlar?..
Hem davacı, hem yargıç, hem infazcı olma hakkını nerden buluyorsunuz?..
İnsanları idolleştirmeyin. Onları ulaşılmaz zirvelere koymayın. Çünkü zirvede kalmak zordur. En küçük sallantıda tepe taklak olur insan..
İnsan..
Ben insanım.. Sizin tepenizde değil.. Sizin aranızda..
Bütün kusurlarımla.. Siz de insansınız.. Tüm kusurlarınızla..
Birbirimizi kusurlarımızla kabul edebilsek, etrafa biraz hoşgörü ile bakabilsek, bu kadar gergin, bu kadar stresli, bu kadar bunalımlı yaşamaz, çok daha sağlıklı oluruz inanın..
"Ben seni sildim" demek çok kolay.. Ama gerçekte neyi siliyoruz, bir derinliğine düşünebilsek.. Öfkeyle kalkmadan önce, bir daha düşünebilsek..
İnsanları eleştirin dostlarım. Bu sizin hakkınız.. Hatta göreviniz..
Ama sakın tehdit etmeyin..
Sakın!..
( 7 Ocak 2001'de yayınlandı.)