Bizim otobüsümüz var, özel mi özel!

Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü'nün 'Bizim Ev Otobüs Projesi' sokak çocuklarını yeni hayatlarına taşıyor
İstanbul Sosyal Hizmetler İl Müdürü Kahraman Eroğlu'nun girişimleriyle hayata geçirilen "Bizim Ev Otobüs Projesi" evden kaçan çocukların ilk durağı, sığınağı olacak. Geçtiğimiz gün Bahçelievler Çocuk Yuvası'ndan yola çıkan otobüs, Esenler Otogarı'nda bir hafta kaldıktan sonra İstanbul'u karış karış dolaşarak çocuklara kucak açmaya başladı. Bizim Ev Otobüsü'ne konuk olan çocuklar, burada yemek yiyecek, yıkanacak ve dinlenecekler.

PROJE NASIL İŞLİYOR?
Sokak çocuklarının 'baba' diye hitap ettiği İstanbul Sosyal Hizmetler İl Müdürü Kahraman Eroğlu projeden umutlu: "Otobüste bir doktor, sosyal hizmet görevlisi ve bir de psikolog görev yapacak. Onlara güzel bir ortam yarattık. Huzur içinde ihtiyaçlarını karşılayabilecekler. Bu projeyle tüm sokak çocuklarına ulaşmayı hedefliyoruz" diyor.

Peki proje nasıl işliyor? İşte adımlar:
1-Bizim Ev Otobüsü'ne konuk olan çocuklar, burada yemek yiyorlar, yıkanıyorlar, dinleniyorlar. Bu güzel ortamı beğenip hep böyle huzur içinde yaşamak isteyen çocuklara videodan bakım evleri ve çocuk yuvalarının tanıtımı yapılıyor. Çocuklar seyrettikleri tanıtım filmlerinden bir bakım evi seçiyor. ve ekipler çocuğu bu bakım evine gönderiyor.

SICAK BİR YUVA
2-Kayda alınan çocuğun ilk önce ailesine çağrıda bulunuluyor, eğer eve dönüş imkanı yoksa uçucu madde bağımlısı olmayan sokak çocukları Kemerburgaz'daki 150 yatak kapasiteli 'Ağaçlı Çocuk Bakım Merkezi'ne gönderiliyor. Burada el becerilerine göre çocuklar mum ve galoş atölyelerinde çalışabildikleri gibi domates, biber ekerek kendi seralarını da kurabiliyorlar. Anadolu yakasındaki sokak çocukları içinse sıcak bir ev ortamı, 50 yataklı 'Yel Değirmeni Çocuk Bakım Merkezi'nde sunulu yor.

3-Tiner, bally gibi uçucu madde bağımlısı olan sokak çocukları ise Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi bünyesindeki Uçucu Madde Bağımlılığı Araştırma ve Tedavi Merkezi'ne (UMATEM) gönderiliyor. Tedavileri bittikten sonra çeşitli bakımevlerine alınıyorlar.

UĞUR'U KAHREDEN SORU

Niye kimse beni sevmiyor?
Otobüs, Bahçelievler Çocuk Yuvası'ndan çıkarken sokaktan birkaç ay önce kurtulmuş çocuklarla konuşmaya başlıyoruz. 16 yaşındaki Uğur Gümüş, 6 yıl önce sokaklarla tanışmış ve bu süre boyunca başına gelmedik bela kalmamış. Dayak, cinsel taciz, kavgalar, dışlanmalar... Yeni terlemiş bıyıkları, mağrur bakışlarıyla yaşadıklarını anlatıyor: "Annem ben küçükken evi terk etti, babam da bir kadınla evlendi. Ondan sıcaklık, sevgi göremiyordum. Arkadaşlarıma uydum evden kaçtım. Önce sigaraya başladım daha sonra bally ve tinere. Birkaç ay sonra en müptela tinerci ben olmuştum. Kadıköy'e takıldım sonra da tinercilerin mabedi Taksim'e.."

Hikayesini anlatırken sesi titriyor, başkaları duymasın diye çok kısık sesle konuşuyor: "Tiner çekerken anneleriyle dolaşan yaşıtlarımı görürdüm, gözlerim dolardı, ağlamaya başlardım 'niye ben sevilmiyorum' diye." İstanbul gibi kurt kapanı bir şehirde sokaklarda yaşamak Uğur'un yaşından fazla büyümesine sebep olmuş: "Gece olduğunda her yer kararıyordu. Korkuyordum. Ölüme doğru yol aldığımı görüyordum. Bıçak ve silah zoruyla cinsel tacize uğruyorduk. Bir gün bir kadın bana elini uzattı. Anne dediğim o kadın sayesinde önce tineri bıraktım daha sonra Ayvansaray yurduna geldim. Kendime ve yeni anneme düzeleceğime dair söz verdim. 6 aydır tiner kullanmıyorum. Dışardan ilkokulu bitireceğim ve bir meslek kursuna başlayacağım."

Otobüsümüz Taksim Meydanı'na yanaşıyor. Çocuklar birkaç ay önce para istedikleri insanlara sokak çocuklarını anlatan ilanları dağıtıyorlar. Uğur "Biliyor musun bu Meydan'a hiç bu kadar mutlu gelmemiştim" diyor.

Burak KARA