kapat
E-gazete
|
Sarı Sayfalar
|
Arşiv
|
Üye Ol
|
Üye Girişi
|
Okur Temsilcisi
|
English
|
Kırmızı Alarm
  
9 Kasım 2008, Pazar
Sabah
 
Spor Günaydın Ekler Dosyalar Servisler Multimedya Astroloji Kültür-Sanat İşte İnsan Çocuk Kulübü Yazarlar Çizerler
Gündem Siyaset Ekonomi Yaşam Dünya Teknoloji Turizm Otomobil
 
24 Saat
24 Saat

Annem eğitimim için çok çaba gösterdi...

08.11.2008
Annem Endonezya'da öncelikle eğitimim için çaba gösterdi. Cakarta'daki yabancı çocukların çoğunun gittiği Uluslararası Okul için parası yetmediğinden, normal eğitimi bir Amerikan kursundan aldığım derslerle desteklemişti. Sonra çabaları iki katına çıkmıştı. Haftanın beş günü sabahın dördünde odama geliyor, bana zorla kahvaltı yaptırıyor ve o işine ben de okula gitmeden önce bana üç saat boyunca İngilizce dersi veriyordu. Bu rejime sıkı bir şekilde direnmiştim ama geliştirdiğim her stratejiye karşı, ne kadar inandırıcı ("Karnım ağrıyor") ya da su götürmez derecede doğru (her beş dakikada bir gözlerim kapanırdı) olsa da sabırla en güçlü savunusunu tekrarlardı: "Ben de burada piknik yapmıyorum ahbap." Annem "Eğer bir insan olmak istiyorsan" derdi, "bazı erdemlerin olmalı." Dürüstlük. Adalet. Açık konuşmak. Bağımsız yargı.