İzmir'in hayat veren gençleri..

İzmir ilginç bir kent gerçekten.. Sürprizlerle dolu.. Hoşluklarla..
İzmir hava alanının adı, Adnan Menderes.. Ordan bir taksiye biniyorsunuz.. Şoför "Nereye" diyor..
"Karşıyaka, Cemal Gürsel caddesine" diyorsunuz..
Böyle bir şeye dünyanın başka kentinde rastlama şansınız var mı?.. Diyelim yanınızda bir yabancı konuk var.. Soruyor size arabaya binerken..
"Adnan Menderes kim?."
"1960 ihtilalinde devrilen iktidarın lideri.. Yargılandı ve idam edildi.."
İnerken cadde işaretlerine bakıyor ve gene soruyor..
"Cemal Gürsel kim?.."
"Adnan Menderes'i deviren, yargılayan ve idam eden ihtilalin lideri.."
Anlayabilir mi konuğunuz sizi?.. Anlatabilir misiniz?..
Adnan Menderes'te uçaktan inip doğru Cemal Gürsel'e gittim.. D&R Karşıyaka, bu dünya güzeli caddede açılıyor.. Kurdela kesip kitap ve CD imzalayacağım ben de..
D&R'lara bayılıyorum. Gıptamı bitirdikleri için.. New York'a gider, dönüşte kitapçıları yazardım.. Los Angeles'ten döner kitapçıları yazardım.. Londra, Manchester, Cork City'de hatta, 10 bin nüfuslu İrlanda kasabasında, kitapçılara bayılır, dönüşte "Niye bizde yok" ağıtları dökerdim..
D&R'lar bitirdi işi.. Aynen onlar gibi harika dükkânları ülkenin dört bir yanında biz açmaya başladık.. Ben de koşmaya başladım, haber aldığım her açılışa..
"Karşıyaka" dediler..
"Tamam" dedim.. Bir defa D&R.. İkincisi İzmir'e, canım İzmir'e gitmek için bir fırsat.. Yazın beni öldüren sıcakları basmadan..
Cemal Gürsel caddesi, sahil harika.. Dükkân harika.. Konuklar harika.. 4 nesille kucaklaştım orda.. Çocuklar.. Büyükleri.. Benim yaşımdakiler.. Benden büyükler.. Bunca kuşağın beni okuması, sevmesi, kucaklamaya koşması.. Bir yazar için daha büyük bir ödül olabilir mi, dünyada?..
Bir Şiir Hanım vardı.. "Celal İnce'nin 'Çiftliğim' diye tangosu var, hatırlar mısınız" dedi. Hatırlamam mı?.. Gençlik yıllarımızın (Hâlâ gencim ya.. Üniversite yılları mı desem) en popüler şarkısıydı.. Türkçe kovboy türküsü.. Harika okurdu Celal..
"Onun sözleri annemin" dedi.. Annesi de hayatta.. Annesi de okurum.. Ne güzel..
Bitsin istemedim.. Ama bitti.. D&R'cılara "Yeni kitabımı Alsancak D&R'da imzalayacağım" diye söz verdim, ayrılırken..
Ertesi sabah 9 Eylül'deydik.. Şenliklerine karışıp.. Harika bir sohbet oldu gene, Haşo, Nebil, ben nasıl keyifliydik sorularına yanıt verirken.. Biz biterken etrafta siyah kostümlü gençler belirdi.. İzmir Güzel Sanatlar Lisesi orkestra ve korosuymuşlar.. Şenlik'te onlar da var.. Etrafımızı sardılar.. Nasıl tatlı gençler.. "İlle kalın" dediler.. 45 dakika sonra başlıyor konserleri.. Oysa bizim iki lokma atıştırıp Karşıyaka'ya koşmamız gerek. KAL'a.. Karşıyaka Anadolu Lisesi gençleri bekliyor..
Ama nasıl istiyorlar kalmamızı.. "Yemeği boş verelim" dedim Nebil'e.. "İki parça dinleyebiliriz.."
Programı uzattılar.. Başta enstrümantal parçalar.. Sonda koro..
"Ama ben koroyu da dinlemek isterim" dedim.. Programı anında değiştirdiler.. Önce Brahms'ın Macar Marşı'yla coşturdular bizi.. Sonra benim türkümü Allı Turnam'ı söylemezler mi, nasıl bir duygu seline boğarak..
Ve de nasıl keyifliydiler biz oradayız diye.. Aklım onlarda kaldı, ama söz.. 30 Mayıs ve 6 Haziran'da iki konserleri varmış Fuar'da.. 30 Mayıs'ta başka yerlerde olacağım. Ama 6 Haziran'da Fuar'dayım, doya doya dinlemek için..
Karşıyaka Anadolu Lisesi bir âlem.. Daha geçen kış gene Karşıyaka'da imza atarken söz vermiştim onlara "Bahar şenliklerinize gelirim" diye.. İhtimal vermemişler.. "Bizi atlatmak için öyle dedi" demişler birbirlerine.. Gittim.. Hem de Haşo ve Nebil'le.. Tıklım tıklım dolu salon.. Koridorlar belediye otobüsü gibi.. İki saat.. Ama ne onlar bırakmak istiyor ne biz gitmek istiyoruz..
Buranın lise olduğunu hissediyorsunuz.. Gençler rahat değil üstelik.. Şöyle bir öğretmen baskısı, yönlendirmesi var sanki..
Bundan böyle liselere gidersem, hocalarıma "En arka sıraya oturun ve lafa hiç karışmayın" diyeceğim. Ben gençlerle, özgür, rahat sohbet isterim.. İçlerinden ne geliyorsa, sorsun, söylesinler.. Üniversitelerde olduğu gibi..
Güzel İzmir'im.. Haziranda ordayım!..