Tuzla'ma

Enflasyonun yüksek seyrettiği dönemde yazıişlerinin en büyük sıkıntısı enflasyon haberlerine başlık bulmaktı.
Enflasyon her ay yüksek çıkar, bu habere çarpıcı başlık bulmak olanaksız hale gelirdi.
Zaten enflasyonun yüksekliği de kanıksanmış bir olay haline gelmişti.
Ne yazık ki, Tuzla ölümleri de benzer bir seyir izliyor.
Hemen her hafta Tuzla'da ölümlü bir kaza meydana geliyor, gazeteler bu ölümlü kazalara başlık bulmakta zorlanır hale geliyor.
Zaten kimi gazeteler artık Tuzla olaylarını birinci sayfasına bile taşımıyor.
Onca cenaze ve yetim kalan çocuklar kimsenin yüreğini dağlamıyor sanki.
Evet, Tuzla Türkiye'nin önemli bir üretim merkezi.
Küresel dünyada rekabet açısından çok önemli.
Gelir sağlıyor, insanlara iş kapısı oluyor.
Hep diyoruz orada yapılan tekneler, gemiler ülke için gurur kaynağı oluyor.
Ama tersanelerde inanılmaz bir vurdumduymazlık var.
Maalesef iktidarda da benzer durum söz konusu.
Onca ölüm arasında Tuzla tersanelerinin kullanım hakkını uzatmaya odaklanıp ölüm olaylarıyla ilgili bir tek adım atmamaları bunun göstergesi.
"Kimsesizin kimi" olacağı iddiasıyla halktan oy isteyen bir partinin kimsesizlerin birer ikişer ölmesine seyirci kalması akıl alacak bir olay değil.
İktidar böyle de, muhalefet çok mu farklı.
Tuzla'ya yapılan göstermelik bir ziyaret yetiyor.
Orada ölen işçinin, yetim kalan bebenin hakkını kimse sormuyor.
Tersaneler işliyor, paralar geliyor, insanlar kanlı tezgâhlarda üretilmiş lüks teknelerinde tatile gidiyor.
Normal işleyen bir demokraside, hukuk devletinde olmaması gereken bir tablo.
Garibanın ölümü kanıksanmış durumda.
Amerikalılar için Irak neyse, bizler için Tuzla da sanki o.
Yabancı bir ülkede ölen insanları izliyor gibiyiz.
Biz yazıyoruz, insanlar ölüyor.
Tuzla'daki tersanelerin patronları uzatılan kontratlarıyla mutlu oluyor.
Türkiye sınıfsız, imtiyazsız bir toplum olma iddiasıyla yoluna devam ediyor.
Yerseniz.