İzmir'de neden İzmirli yok?..

Nur içinde yatsın, Osman Kibar, namı diğer Asfalt Osman'ın bir lafını bir türlü unutamıyorum. Çünkü unutturmuyor, İzmir'de yaşayanlar..
Efsane başkanın başarıları yurdu sarmışken, yolum İzmir'e düştü, Oturup yemek yedik... Kutlayınca, "Hıncal Bey, doğrudur, pek çok şey yaptım bu kentte.. Pek çok yere imzamı attım.. Ama bir şeyi bir türlü başaramadım. Ölüp gideceğim içimde ukde kalacak" dedi.
Meraklandım tabii.. Başkanın bu kadar umutsuz olduğu şey neydi, diye..
"Bir İzmirli yaratamadım" dedi.. "Bu kentte İzmirli yok.. Sorun bakalım.. 'Nesin, nerelisin' diye.. Levantendir.. Karşıyakalı, Göztepeli'dir. Nerden gelmişse, oralı, Sivaslı, Malatyalı, Anteplidir, ama İzmirli değildir.. 'Ben İzmirliyim' diyen çıkmaz.."
O zaman İzmir'i pek bilmem.. "Şaka" deyip geçmiştim.. Aradan geçen yıllar, Kibar'ın ne kadar haklı olduğunu gösterdi bana..
İzmir Allah'ın yer yüzünde yarattığı cennetlerden biri.. Her türlü doğal imkanı da vermiş.. Avrupa'ya açılan liman.. Arkasında da bu ülkenin en bereketli toprakları uzanıyor.. Sanayi için de her şey mevcut.. Tarih, turizm desen, hazine..
Ülkenin en zengin, en müreffeh yöresi olabilir.. Yok, yok, burada..
Olmuyor.. İzmirliler, hele de okumuşları, iş bulmak için kentten kaçıyor, İstanbul'a gidiyor, Avrupa, Amerika'ya gidemezse..
İzmir'den, cennetten çıkıp İstanbul cehennemine göç.. Olacak şey mi?.
Ama ne yapsınlar?..
Karşıyaka'da imza günüme gelmiş bir kız.. Konuşuyoruz. Uluslararası İlişkiler mezunu. Üç dili ana dili gibi konuşuyor.. "İş bulamıyorum. Çünkü İzmir'de iş yok" diyor.. İstanbul'a gitmiş, hemen iş bulmuş, ama maaş ancak ev kirasına yetince geri dönmek zorunda kalmış. Boş oturuyor.. Yani aklına başka şey gelecekler olur.. Gelmesin.. Kız çok da güzel üstelik. Al hemen televizyona koy, sunucu diye.. Cıvıl cıvıl.. Yani nerden bakarsanız bakın "Bizde iş yok" diye kapıdan çevrilecek biri değil.. Ama gerçek acı.. İş yok!.. Yok!..
Neden?..
Gazeteciler geldi yanıma.. Konuşuyoruz.. D&R tıklım tıklım.. Açılışa gelmişler.. İmza masasının başında kuyruk.. 1012 yaşında küçükler.. Gençler.. Orta yaşlılar.. Benden de büyükler.. Dört kuşak insan var orda.. Ve de İzmir'in her yanından.. Ta karşıdan Güzel Yalı'dan, Bornova, Buca, Hatay, aklınıza ne gelirse ordan gelen var..
Ortak özellikleri Hıncal Sevgisi..
Meslekdaşlara onları gösterdim..
"Bakar mısınız" dedim.. "Her yerden, her cinsten, her yaştan insanlar.. Bunların hepsi beni seviyorlar, ama birbirlerini sevmiyorlar?.. Neden?.."
Bir nefret, kan davası, kin, öfke..
En bariz yansıma, spor sahalarında..
Göztepe'li kendi takımının haline bakmıyor. Karşıyaka küme çıkamadı ya, ona seviniyor.. Karşıyakalı, Altay terfi edemedi diye bayram yapıyor.. Altaylı İzmirspor çöktü diye sevinçli. İzmirsporlu "Ama Altınordu da gitti" diye mutlu..
Bunlar bir araya gelseler.. Bir İzmirgücü kursalar mesela, güçlerini bir araya getirip, Trabzon efsanesi biter, İzmir destanı başlar, Anadolu'da..
Bu ülkenin en büyük stadı orda.. Bu ülkenin en meraklı, en yoğun seyircisi orda.. Arkada Ege Hinterlandıyla en büyük futbolcu kaynağı orda..
Ama bir araya gelemiyorlar. Destek de olmuyorlar.. İşleri birbirlerini kösteklemek..
Göztepe'yi eleştiriyorum, Karşıyaka'dan gelen mailler bilgisayarımı kilitliyor.
"Hıncal Ağbi çok büyüksün" diye..
Karşıyaka'ya kızıyorum.. İzmir'de rastladığım Göztepeliler omuzlarına almak için koşuyorlar..
Bu mudur?..
İzmirlilik bu mudur?..
Ne olur yapmayın, benim Sevgili İzmirlilerim..
İz-mir-li-lerim!.. Yapmayın!..
(Harika İzmir günlerini, hafta içinde anlatacağım.. Merak etmeyin..)