Betonlaşmış Bir Sokağın Anısı Bile Olamaz

Bir sokak sizi muhakkak bir yere götürür. Sokağın sonunda ya yakınınız bekliyordur ya da dostlarınız. Sokakların her mevsim rengi değişir. Onlar yeşerir, çiçekler açar, bir kedi kaçar ansızın önünüzden... Sokakların anıları da vardır hem de uzun zamandan beri. Yaşar bu anılar, hem sizde hem sokakta. Rengini mevsime, ışığa göre değiştirmeyen sokak artık sokak değildir. Betonlaşmış bir sokağın anısı bile olmaz. Artık kemikleşmiş bir iskelettir, kokusu da yoktur, rengi de. Yani sokak da değildir. Rumelihisarı'ndaki bu sevdiğim sokak, bugün artık yoktur, kaybolmuştur. Rengi ve anıları sadece fotoğrafta kaldı*. Böyle böyle bitti İstanbul ve sokakları. Artık dünyanın en güzel ışığı bile aydınlatsa bu sokağı, yeşerecek yaprağı, koklanacak çiçeği yoktur. Rumelihisarı'ndaki bu yokuştan bir demet çiçekle geçmeyecektir bir kadın. Ve yağmur yağsa bile damlalar zevksiz ıslatacaktır oraları. (* Bu yazı Rumelihisarı'ndaki Amiral Fahri Engin Sokağı için yazılmıştır. Sokağın Ara Güler'in çektiği fotoğrafı, bu kitabın kapağında yer alıyor.)