Dağdan indirmek için

Farklı iktidarlar döneminde, Pişmanlık Yasası adı altında çeşitli düzenlemeler yapıldı ama, çok fazla işe yaramadı. Çünkü, teslim olan kişinin devletin işine yarayacak bilgiler vermesi şart koşuluyordu. Nitekim, Türk Ceza Kanunu'nun 221. maddesinde de, benzer bir durum mevcut. Yasadan yararlananlara, örgütün dağılmasına veyahut mensuplarının yakalanmasına yardım etme mükellefiyeti getirilmiş. Geniş çaplı bir çözülme isteniyorsa, her şeyden önce, bu mecburiyet ortadan kaldırılmalı.
Elimde, Öcalan'ın, 29 Temmuz 1999'da avukatlarıyla yaptığı bir konuşma metni var. O tarihte de, Pişmanlık Yasası gündemde. Şöyle diyor Öcalan:
"Dağlardan gerillanın inişini yasayla nasıl sağlayacaklar? Yasa bir nevi af ise, örgüt bütünsel olarak değerlendirir."
O sıralarda, henüz Öcalan yargılanıyor ve idam cezasının baskısı altında. Buna rağmen, hazırlanan Pişmanlık Yasası'na direniyor ve "Kimse bu şekilde dağdan inmez" diyor. Dediği de çıkıyor.
Gelelim bugüne: Bir yandan Türk Silâhlı Kuvvetleri, PKK hedeflerini bombalarken, bir yandan da, mağlubiyet duygusu içine düşen örgüt elemanlarının teslim olmalarını kolaylaştırmak lâzım. En tepe noktada ve lider konumundaki bir avuç insan haricinde, "pişmanlığa gerek duymadan" PKK'dan kopanlara çıkış yolu bırakılmalı.
Şehit ailelerinin acısını anlıyorum. "Eve Dönüş" adının da verildiği kanun hükmüne atıfta bulunarak, "Bizim evlâtlarımız geri dönmüyor"
diyorlar. Ama yeni şehitler vermemek için, mutlaka bu sancılı yoldan geçmeyi göze almalıyız. Bir yandan PKK'lıları, güç ile köşeye sıkıştıracaksın, bir yandan da, dağdan iniş yolunu açacaksın. Bu siyasi kararlılık ve güçlü irade ister.

Teröristler bir yandan köşeye sıkıştırılırken, bir yandan da dağdan iniş yolları açılmalı.