|
 |
 |
 |
|
| Türk anne ile İngiliz anne çok farklı
|
|
Bir dönem "Sakın ağlayan bebeği kucağa almayın" deniyordu sonra annenin tensel teması önemli dediler. Hangisi doğru?
Bu konuda da haklısınız, annelerin işi gönümüzde daha zor. Çünkü birçok uzman var, birçok kitap çıktı. Hepsi de birbirinden farklı şeyler söylüyor. Ama bir şeye çok dikkat etmek gerek. Kitapların çoğu çeviri yani başka ülkelerden. Oysa çocuk bakımı çok değişken.
Yani İngiliz anne ile Türk anneye tavsiyeler ayrı mı? Nasıl olur ki? Yani çocuk büyütmek evrensel değil mi?
Tabii ki evrensel ama bir taraftan da çeşitli kültürel farklılıklar taşıyor. Yani beslenmesinden gece bakımına kadar ülkelere göre değişiklikler yaşanıyor. Örneğin İngiliz anne dediniz. O toplumda ilişkiler biraz daha uzak ve resmi olduğu için, çocukların anne kucağı ihtiyacı göz ardı edilebiliyor ama bizde durum farklı. Bizde insan ilişkileri daha iç içe. Temaslar daha fazla. Demin dediğiniz uçuruma gelince, geleneksel aileden kalan izler onlar. Yani 'aman çocuğu kucağa alma ağlasın' gibi. Bunlar yanlış tabii. Ama her ağladığında da kucağa almamak gerek, o da ayrı. Sanırım her iki tarafın ortasını bulmak en iyisi.
Hangi yaştan bahsediyoruz?
Sıfır-altı yaştan. O yaşta bebek tam bir ayna gibidir. Annenin tüm duygusunu yansıtır. Bunu anlamanın basit bir yöntemi vardır aslında. O yaşlarda bir bebeğin karşısına geçip değişik yüz hareketleri yapın. Sizi taklit edecektir. O yüzden aslında özellikle çalışan annelere hiç olmazsa ilk bir yıl ücretli izin verilmesi gerekir. Şu anda biliyorsunuz sadece 6 ay ücretsiz izin var.
Çalışan çoğu anne adayının ağzında bugünlerde "Çocuk da yaparım kariyer de" cümlesi var. Mümkün mü? Bu düşünceye katılıyor musunuz?
Eğer çocuk yapmak, doğurup evdeki kadına bırakmaksa yanılıyorlar çünkü bebeğin anneye ihtiyacı var. Öteki seçime de katılmıyorum, yani işi bırakıp kendini çocuğa adama seçimi. O da yanlış, çünkü günün birinde çocuğunuz sizinle olmak yerine örneğin arkadaşlarıyla tatile giderse ağzınızdan şu cümle dökülüveriyor. "Ben senin uğruna işimi bile bıraktım." Ne büyük bir sorumluluk değil mi çocuğa yüklenen?
Çözüm?
Çözüm basit aslında. Çocuğun düzeni anneye uydurulacak. Her şeyin kitapta yazdığı gibi olması gerekmiyor.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
