Bir sen kaldın yalnızlık gelince

Hiçbir şey olmadı sanıyorsun Sen gidince... Ben boyamadım. Duvarlar kendiliğinden sarardı Birden bire... Kedi yanıma gelmiyor artık. Soldu saksıdaki karanfil. Hani Edip Cansever okurduk da Adını Yerçekimli Karanfil koyduyduk... Aslan ağzı, deve tabanı, gülle sümbül de soldu. "Dilek ağacım bu benim" diye saksıya diktiğin limon kurumuştu da Sen dilek çaputları bağlardın ya dallarına... "Dilek tuttum, çaput bağladım.. Limon ağacına... Dileğim yerine geldi" derdin ya hani hep... Ben de, dün kesip mavi gömleğin altından bağlayıverdim bir parça... Kurumuş limon ağacına... "Gidenle gidilmez, çık evden hayatın içine at kendini" diyorlar Ben evde biryerde saklandığını biliyorum. Hani nasıl saklanmıştın bir keresinde yemek masanın altına... "Ben çocukken hiç saklambaç oynamadım.." der saklanırdın ya... Baktım her yere Evde olduğunu biliyorum. Dolabını açtım Kokunu saklamışsın Sindirip elbiselerine... Geçen akşam arkadaşlar uğradı "Biraz çıkaralım seni.." dediler "Evde saklanıyor, sevgilimi bırakıp çıkmam" dedim.. "Sen kafayı yedin.." deyip gittiler.. Parçamızı koydum, en sevdiğimiz şarkıyı Başladım evde dolaşmaya.. Elma dersem çık Armut dersem çıkma... Sonra sobeledim seni kapının yanındaki aynada.. Aynanın içine gizlenmişsin. Gördüm gözlerini Öptüm dudaklarını Nerde olduğunu biliyorum artık.. Aynalara gizlemişsin kendini Bütün çiçekleri dizdim aynanın karşısına Saksılar canlanıverdi, can yürüdü yapraklarına, dallarına Kediyi aldım yanıma, oturduk karşısına.. Üst kattan ablam uğradı "Bak, gitmemiş burda.." dedim. Deliymişim gibi baktı bana "Yok bir şey burada.." öyle dedi. Limon ağacına mendilini bağladım. Aynanın resmini çektim. Aynada benden başka kimse görmüyor seni. Basınca resmi gördüm ki oturuyorsun Aynanın içinde. Biliyordum gitmeyeceğini Bir sen kaldın Yalnızlık gelince.