|
 |
 |
 |
 |
|
'Kendimi yükseklerde asla görmeyeceğim'
* Hiç eğitim almadınız, peki hocalık eden birileri de mi olmadı? Olmadı böyle bir 'hoca-öğrenci' durumu. Ben çok iyi bir gözlemciyim. Etrafımda önemli ustalar var. Onların yakasına yapıştım bir anlamda. Onlara sordum, 'bu nasıl yapılır, şu nasıl edilir' diye. Haluk Bilginer gibi biriyle oynamak önemlidir. O oyuncu doğmuş bir insan. Türkan Şoray ile Çolpan İlhan ile oynamak da benim için okul oldu. Para verip okula gitsem orada öğrendiğimi öğrenemezdim.
'BEN OLDUM' DEMİYORUM
* İlk sinema filminizde başrolü neden size vermiş olabilirler? Bu tesadüf olamaz. Hedeflerimle uyuşan bir şey. Bu işe girerken bir hedefim vardı ve buna doğru ilerlediğimi düşünüyorum sadece. Gelip geçici biri olmak istemiyorum. Geldim, varım ve uzun bir süre burada olacağım. Çok gemiler yaktım; İzmir'deki işimi bırakıp kimseyi tanımadığım bir şehre, İstanbul'a geldim. Çok bekledim, çok sabır gösterdim. Benim acelem yok. Ben buradayım. İnandığım işlerde, inandığım projelerde olmak istiyorum. Düzgün insanlarla çalışırım. Olmazsa olmaz. Ben zaten Sadri Alışık Tiyatrosu'nda tiyatromu yapıyorum.
* O kadar eğitimli tiyatrocuyu geride bırakıp 'Menekşe' rolünü, sonra ilk sinema filminizde başrol almayı başardınız... Sizdeki tılsım nedir? Okul insanlara neyi nasıl yapılacağının yolunu öğretir. Gerisi insana kalmıştır. Yani bu biraz yetenek işi. Oyuncu vardır, iyi oyuncu vardır. Ben bu işi aşkla yapıyorum. Tekrar dünyaya gelsem yine oyuncu olurdum ama okurdum o zaman. Şu an kendimi çok eksik görmüyorum. Öğrenmekten ömrüm boyunca da vazgeçmeyeceğim. 'Ben oldum' diye de bir şey söylemiyorum.
* Zor kazandığınız şöhretin keyfini çıkarıyor musunuz? İnsanların sokakta beni tanıması, bana güzel sözler söylemeleri çok hoşuma gidiyor. Gururum okşanıyor. Saygı duyulmak, takdir edilmek keyifli. Ama hayatımda atlamalar, sıçramalar olmadı. Ben sade bir yaşantı istiyorum. Önceden de Cihangir'de oturuyordum şimdi de. Yarın 'Menekşe' unutulabilir. Dolayısıyla insanların bu illüzyona kendilerini kaptırmaları taraftarı değilim. Ben hâlâ minibüse de binebilirim... Asla kendimi yüksek bir yerde görmeyeceğim. Beni bir yere getiren insanlardan asla kopmayacağım.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
