Töre, linç ve utanmazlık

Güldünya, 70 milyonluk olduğu halde genellikle 10 milyonluk gibi idrak edilen ülkemizde, "töre, namus" adına İstanbul'da katledilip manşetlerde öldü.
İstanbul'un göbeğinde korunamadı ama yurdun yüz binlerce kadınını esir alan cehalet, şiddet ve cinayeti gündeme getirdi.
Gündem Güldünya ile birlikte Bitlis'te toprağa verildi.
Yüz binlerce kadın ve genç kıza, İstanbul'da hayat ve ölüm rüyaları ile hanelerindeki baba, ağabey, koca esaretleri, namus korkuları, hayali aşklar ve imkansız bağımsızlıklar baki kaldı.
"Töre"ye bağlanan bu cinayetin "gerilik" olduğunu biliyoruz İstanbul'da.
Çünkü "hele burada" böyle bir şey nasıl olur!
Lakin, hala yasaların hoşgörüsü, erkeklerin hasıraltı etmesi ve kadınların korkarak gizlemesi altında korunan "tecavüz" ile "adeta yasalaşmış" törelerin namlu ucunda duran cinayetin buluştuğu başka damarlar da var.
* * *
Güldünya'dan önce, manşetlerde, "Almanyalı Sibel" aldıkları büyük ödülün içinde, bir zamanlar iradesiyle yapmış olduğu bir işten dolayı iradesi dışında soyulmuştu.
Almanyalı babasının "namus ve öldürme" damarları kabarırken, burada da, içten içe bir linç ortamına buyur edilmişti.
Damarlarımızdaki asil, namuslu kanlar medeniyet ve tahsille cinayetten uzak duruyorsa da, sinsi linçlere hep çeyrek kala dolaşıp duruyordu zaten.
Doğru ya da yanlış "bir iddia" ile Sabiha Gökçen meselesini gündeme atan, çok çok o çerçevede bir kimlik ve tarih tartışmasına yol açabilecek Hrant Dink'in, "popüler bir manşet"in ardından şimdi "milliyetçi" ve "ölümüne" bir lincin hedefi olması gibi.
Ne kadar makul, ne kadar hoşgörülü, ne kadar medeni, ne kadar çok sesli görünürseniz görünün, o manşetin hemen yanı başında, gazetenin alameti farikası olarak "Türkiye Türklerindir" yazmıyor muydu?
Artık bunu nasıl anlarsanız anlayacaktınız!
İster milli, ister milliyetçi, ister etnik, ister nefret dolu ve linç meyilli.