Terör de deprem gibi, unutmaya gelmiyor; tam rahat bir nefes alacağınızı sanırken bir yerden vuruveriyor.

Herkes işinde gücünde yuvarlanıp giderken, dünya yine New York'a bir uçağın düşmesiyle sarsıldı. Şu anda herkesin kafasında aynı soru: Acaba yeni bir terörist saldırı mı, yoksa kaza mı?

Amerikan televizyonları, uçağın düştüğü bölgenin kuşlarla dolu olduğunu ve bu kuşların daha önce de tehlike yarattığını haber veriyorlar.

Terör saldırısı ise, durum çok vahim. Çünkü 11 Eylül'den sonra alınan bütün önlemlere rağmen JFK havaalanından uçak kaçırılabildiği ortaya çıkacak.

Uçaktan ayrı olarak yere düşen motor, kaza olasılığını da akla getiriyor. Bu durumda Amerika düşmanları bu kazayı "Allah'ın laneti" olarak nitelemekte gecikmeyecekler.

Çünkü 11 Eylül'den iki ay, bir gün sonra; yine aynı saatte, yani sabah 9.15'te, New York şehrindeki binalara bir uçak çarpması, rastlantı sınırlarını çok zorluyor.

Hem de uçağın çarptığı yere birkaç kilometre ötedeki Birleşmiş Milletler binasında dünya liderleri toplantı yaparken.

Eğer bunların hiçbiri doğru değil de uçak, Amerikan gazetecilerinin anlattığı gibi kuşlar yüzünden düştüyse, yeni yorumlara ve efsanelere kendimizi hazırlamamız gerekiyor.

Dünyanın giderek güvensiz bir gezegen olmasından paniğe düşen kitleler, mutlaka hayal güçlerini zorlamaya başlayacaklar.

Kimi Alfred Hitchcock'un "Kuşlar" adlı filmini gündeme getirecek; yaşam alanları daraltılan kuşların intikamından söz edecek; kimileri de din savaşlarına gönderme yapacak.

Kuran'da ebabil kuşlarından sözedilir. Aklımda kaldığı kadarıyla "ebabile termihin bi hicaretin min sicciyl" denilerek ebabil kuşlarının gökten taşlar attıkları anlatılır.

Belki de Airbus'un motorunu koparan bir kuştur; kimbilir!

İster terör sonucu olsun ister kaza; şurası belli ki 12 Kasım'dan sonra dünya daha da zor bir yer haline geldi.

İnsanoğlunun dünya konukluğundaki konforu artıran uçak icadı, en korkunç silahlardan birisine dönüştü.

Uçakla kitle kıyımı yapılıyor; uçaklar düşüyor ya da tatbikat yapan orduların füzeleriyle vuruluyor; deli bir pilot tarafından okyanusun derin sularına gömülüyor.

Stefan Zweig, 20. yüzyıl başlarındaki gençliğin uçaklara bağladığı barış umutlarını aktarıyor. O gençler, uçak denilen icadın, dünyada savaş dönemini sona erdiğine inanıyorlarmış. Çünkü uçaklar sınırların çok üzerinden uçtuğu için artık toprak ve sınır kavramı değişmek zorundaymış.

Ne yazık ki haksız çıktılar.

Umut bağlanan uçaklar, önce bomba yağdıran savaş makinelerine dönüştü, sonra da suikast silahlarına.

Kaza ya da terör olması sonucu değişmiyor.