Zavallı erkekler...

İLKNUR K. AKMAN

27.02.2009

Geçtiğimiz yıl bebeğimizin kız olacağını öğrendiğimizde eşim, "Çok sevindim, doğrusu bir erkek çocukla o kadar vakit kaybetmek istemezdim," demişti. 15 yaşında bir kızı olduğu ve aynı yaşlardaki erkek yeğeninin büyümesini, birebir izlediği için böyle konuşuyordu belki. Ama ben yine de çok iddialı bulmuştum söylediğini... Tamam kadınların erkeklerden daha zeki ve becerikli olduğunu herkes biliyordu (!) ama bu fark daha bebek yaştan kendini gösterebilir miydi? Geçenlerde yakın bir arkadaşımla yemekteyiz, yan masada mama sandalyesine oturmuş, elindeki patates kızartmasını hapur hupur yiyen bir çocuk çekti dikkatimizi. Öyle tatlıydı ki, arkadaşım annesine sordu: "Oğlunuz kaç aylık?" "Dokuz," dedi kadın.
Doğrusu çok daha büyük gösteriyordu, öyle de güzel yiyordu ki elindeki patatesi, büyük adam gibi... Biz arada ona bakıp bir yığın şirinlikler yaptık ama bize hiç yüz vermedi...
Elindeki patatese kilitlenmiş her şeyle ilişkisini kesmişti. Ne yaptıysak ilgisini çekemedik. İster istemez kızımla karşılaştırdım çocuğu.
Ayşekiraz da dokuz aylıktı ama onun yerinde olsa bize nasıl karşılık verir, ne numaralar yapardı. Bir kere etrafını incelemekten, neler olup bittiğini keşfetmeye çalışmaktan önündeki yemeği falan unuturdu. Her şeyden önce her gün yemek yediği bir yerde olmadığı için dikkat kesilirdi. Arkadaşımın da 21 aylık bir kızı olduğundan konuşmaya başladık bu durumu. "Gör bak, biraz daha büyüsün Ayşekiraz masaya gelen garsona cilve bile yapacak. Kızların algıları o kadar açık ki, hayata erkeklerden çok daha çabuk adapte oluyor," dedi arkadaşım. Sonra geçenlerde iş dolayısıyla tanıştığım bir annenin, "Kızımla oğlumun arasında iki yaş fark var. Kızım küçük ama ona her dediğini yaptırıyor," sözleri geldi aklıma...

ÖNYARGILAR OLMASA...
Ertesi sabah hemen Prof. Dr. Bengi Semerci'yi aradım, bana cevabı şu oldu: "Kızlar erkeklerden daha çabuk konuşur; erkekler daha geç yürür, kızlar daha erken gibi bilgiler aslında çocuklara tamamen bizim atfettiğimiz şeylerdir... Örneğin bir erkek çocuk önündeki sehpayı devirdiğinde, 'Aferin oğluma ne güçlüymüş,' diyebiliriz ama kız yaptığında 'Çok ayıp kızlar öyle şey yapmaz,' deriz. Çocuk onay aldığı her şeyi tekrar eder. Dolayısıyla kızlar masa devirmeye kalkmaz ama erkek yapar. Ya da bir erkek çocuğundan sofrayı toplamaya yardım etmesi beklenmez ama kızlardan beklenir. Erkek çocuklarına 'Erkekler ağlamaz' diye öğretilmesi de böyle bir şey. Hâlbuki niye ağlamasın, o da çocuk!" Benzer şeyleri bebeklere uzun süredir kişisel gelişim testleri uygulayan uzman psikolog Aylin Tetik Kabil de söyledi: "Bizler çocuklardan talep ederiz ve onlar da talebimize karşılık verir. Ama bizim taleplerimizde kültürel önyargılar etkili oluyor. Mesela kızımızı çok küçükken 'Hadi kızım baba de, anne de' diye konuşturmaya çalışıyoruz çünkü kafamızda kızlar daha erken konuşur diye bir bilgi var.
Aynı uğraşı bir erkek çocuğu için versek o da konuşur. Bilimsel olarak biri diğerinden önce konuşur ya da yürür diye bir şey yok." Demek erkek çocuklarına boşu boşuna haksızlık ediyoruz, tabii hormonların etkisini hesaba katmazsak. Şimdi ey sevgili erkek çocuk ebeveynleri, kalıpların dışına çıkın ve çocuklarınıza daha farklı yaklaşın. Yoksa bu gidişle dünyayı kadınlar yönetecek, ona göre!

Yayın tarihi: 28 Şubat 2009, Cumartesi
Web adresi: http://www.sabah.com.tr/2009/02/28/ct/haber,9E44998951CD436AB788B9AAF50E44AB.html
Tüm hakları saklıdır.