Pardon, bu yazı geç kaldı!..

ELEŞTİRMENLER üstünde durmadı bizde.. Dünyada da öyle.. Seyirci de tutmamış dışarda pek.. 10 üzerinden 3.5 almış topu topu.. Kanyon'da sinemaya girerken, Güneri'ye (Civaoğlu) rastlamasam "Yahu hoş film, gör" demese, aklıma bile gelmeyecek. Ben gidene kadar da Kanyon'da bitmiş. Gazetelere baktım, Astoria'da devam ediyor.. Ora sinemaları da Muzo'nunmuş. Kalktık gittik.. Gidince de Astoria'ya ilk defa ayak atıyorum ya şöyle bir dolaştık. Okko diye bir süper market, yani dev bakkal.. Ama Türkiye'de böylesini az gördüm. Harika bir yer.. Bir peynir bölümü var, benim evden büyük.. Ötesini anlayın.. Daha doğrusu anlamayın da benim gibi gidin görün.. Sinema katında taa GMall Num Num'dan beri has dostum İbo'nun çalıştığı Sushi.. Benim çiğ ve Japonla işim olmaz, ama dükkânda Çin de var. O zaman İbo'ya da giderim..
Asıl önemlisi.. Hani yıllar yıllar önce Güven, Ünal, ben gitmiş, parmaklarımızı yemiş, dönünce de ballandıra ballandıra yazmıştık ya, Özcanlar Köftecisi.. Tekirdağ, yani.. "Yahu İstanbul'a gelin" demiştim. Gelmişler sonunda, dükkânı da buraya açmışlar. Sadece bakacak vaktim vardı. Baktım.. Tekirdağ değil, Paris Özcanlar olmuş burası.. Orada salaşlığın güzelliği vardı, burada modern bir dekor.. Oturup lezzete de bakacağız bir gün..
Astoria sinemaları da harika.. Kırmızı renk üzerine yapmışlar, daha ilk anda etkileyici.. Localar var fazladan, ehl-i keyf için.. Num Num da yanında açılmak üzere.. Otopark rahat, kolay ve ücretsiz.. Daha ne olsun?.
Gelelim filme.. Bir filmin bize yaptığına bakın, lafı hâlâ ona getiremedik..
Şimdi kimselerin beğenmediği bu filmi, yani "Pardon, Seni Seviyorum"u ben niye çok beğendim?..
Daha açılışta takıldım..
"Bir Cecchi Gori filmi" diye başlıyor.. Yahu bu bizim Fatih'in İtalya'daki ilk patronu Cecchi Gori değil mi?.. Hani anasının kuzusu.. Hani Fatih'in tepesini attırıp istifa ettiren.. Fatih Milan'a gidince, Fiorentina da, Cecchi'yi başkanlıktan atmıştı..
Yapımcı muhtereme bakar mısınız?.. Futbolda rezalet ama, sinemada devmiş adam.. Oscar adayı İl Postino'nun yapımcısı da o değil miymiş meğer?. Vay anasını..
Film, 37 yaşında bir reklamcının, 17 yaşındaki bir lise son sınıf öğrencisiyle aşkı.. Adam uzatmalı sevgilisi tarafından bir kez daha terk edilip bunalıma düştüğü günlerde, arabasına çarpan liseli kızla tanışıyor ve kız sonunda adamı baştan çıkarıyor.. Filme takılmamım ikinci sebebi de bu.. Kesin bu.. Zira..
Uzun yıllar önce benzeri şeyleri adım adım yaşamışlığım var.. Ne kadar eski olursa olsun, bazı anlar ve anılar unutulmuyor.. Hele de bazı sahnelerin beyaz perdede bire bir kopyalarını izlerseniz, hafızanızın yenilenmemesi mümkün değil..
Yani İtalya, Türkiye, ya da Roma, Ankara, İstanbul pek fark etmiyor.. Kadın her yerde kadın, erkek her yerde erkek..
İtiraf ederim erkek, Raoul Bova o zamanki benden yakışıklı.. Hafif kır düşmüş şakakları ve saat beş gölgesi (Five o'clock shadow) sakallarıyla tam da beyaz dizilerden düşmüş tip.. Hani Amerika'da bilgisayarlar tarafından belirlenip yazarların eline verilen aşk romanı tiplerinden yani..
Kız müthiş.. 17 yaşından büyük gösteriyor, çünkü gerçekte 20 yaşında Michela Quattrociocche.. İsme bakar mısınız?. Hey gidi yeteneklerin isimlerini "Bu adla yıldız olunmaz" diye değiştiren eski güzel Hollywood günleri.. Otomobil markası gibi Quattro.. Arkasında bir de ciocche var, ne demekse..
İlk filmi.. Ama sanırım arkası gelir.. Çünkü çekici.. Cazip.. Perdeye yakışıyor.. O fevkalade görmüş, geçirmiş, olgun erkeği baştan çıkarması ters gelmiyor izleyene..
Filmin müzikleri enfes.. Sahneleri perdeye yazıyla yansıyan aşk üzerine edilmiş en güzel laflar, ara başlık gibi bölüyor.. Keşke bunların hepsini size nakledebilseydim. Ne güzel şeyler söylemiş ünlüler..
Özet..
Astoria görülecek, vakit geçirilecek bir alışveriş merkezi.. Sinemalar çok çok iyi.. Benim bayıldığım filmi sizin izleme şansınız pek yok, çünkü zaten üçüncü haftasıydı, bu yazı çıkana dek belki de kalkmıştır. Kusura kalmayın!..