Anayasa Mahkemesi'nin kararı "sürpriz" değildir. Adalet ve Kalkınma Partisi Genel Başkanı Tayyip Erdoğan'ın siyasi "kısıtlama"sının, bugünkü yasalar açısından geçerliliği onaylanmıştır. Yine bugünkü yasalar açısından; eğer Erdoğan tekrar, başka yollarla genel başkan yapılırsa da, hukuki tartışma sürecek ve mesele yine Anayasa Mahkemesi'ne gelecektir.

Hukukçuların ağırlıklı yorumuna göre, bu kararla Erdoğan'ın genel başkanlık yolu fiilen kesilmiş olmaktadır. Aynı şekilde; yine Anayasa ve Siyasi Partiler Kanunu'nun ilgili maddeleri uyarınca eğer Erdoğan ilk seçimlerde milletvekili adayı olursa, Yüksek Seçim Kurulu'nun bu adaylığı iptal etmesi gerekmektedir. Karışık hukuki tartışmalar sürecektir ama kesin olan nokta, Anayasa Mahkemesi kararının, Erdoğan'ın yolunu kesmiş olmasıdır.

AK Parti ve Erdoğan, bir "zorlama" denemişler, sonuç alamamışlardır.

Erdoğan'ın 'liderlik' serüveni
Siyasi partilerde genel başkanlık "sorunu" ortaya çıktığı zaman tekrarlanıp duran boş tekerlemeler vardır. "Bizim için sorun değildir, bu görevi yürütebilecek çok sayıda nitelikli arkadaşımız vardır..." gibi sözler, inanılmadan söylenip durulur. Elbette her partide çok sayıda nitelikli insan vardır, ama genel başkanın, sözü ve icraatıyla o partiyi en iyi temsil edecek insan olmasının yanında, "liderlik" niteliklerine de sahip olması gerekir.

Tayyip Erdoğan'ın liderlik niteliklerine ne ölçüde sahip olduğunu gösterecek bir siyasi geçmişi olmamıştır. Ancak 7 yıl önce belediye başkan adayı olduğu andan itibaren kendi seçimine yönelik olarak o ışığı vermiştir. AK Parti'nin muhafazakâr sağın, şu andaki en "tercih" edilir partisi olmasındaki önemli etkenlerden biri de kuşkusuz Erdoğan'ın kendisidir. "Muhafazakâr", "inançlı", "mücadeleci" sıfatlarına zaman içinde "açık sözlü", "delikanlı" gibi sıfatların eklenmesini sağlamıştır.

Muhafazakâr kitle Erbakan'dan "yorulmuştur." Erbakan ve ekibi hem seçmenini yormuş, hem kendisi yorulmuştur. 28 Şubat sürecinde de, bu kadro Türkiye'yi yönetme "ehliyetine" sahip olmadığını göstermiştir.

Büyük çoğunluk ikna olmadı
Erbakan'dan umudu kesen kitlenin ikinci durağı, 1999 seçimi öncesinde teröre tepkinin yanında "dini temaları" çok bol kullanan MHP olmuştur. Üç yıla yaklaşan ünlü koalisyon döneminde MHP'nin de "fikir" olarak ülkeyi yönetme ehliyetinin çok uzağında olduğu ortaya çıkmıştır.

Bu koşullarda, Tayyip Erdoğan'ın genel başkanlığındaki AK Parti'nin muhafazakâr kesimi "kucaklayan" ya da bu kesime "umut veren" parti konumuna ulaşması kolay olmuştur.

Buna karşılık Tayyip Erdoğan ve ekibi, sürekli olarak "ben değiştim", "biz değiştik" demelerine rağmen, çok geniş bir kesimi "takıyye" yapmadıklarına inandırmış değillerdir. Muhafazakâr kesim, bu kadronun "gerektiği kadar" değişime uyduğuna inanmış olmasına rağmen ülkenin yüzde 75'inin kuşku ve kaygılarının yok olduğunu söylemek mümkün değildir.

Erdoğan'sız AK Parti'nin, kendisine yönelmiş görünen seçmen üzerinde eski "hava"sını sürdürmesi zordur. "Uzaktan kumanda" sisteminin herhangi bir siyasi örgütte kısa süreler için mümkün olabildiğini bugüne kadarki deneyimler göstermektedir.

Diğer yandan, yine bugüne kadarki deneyimler de göstermiştir ki, "mağdura ilgi daha çok olur" teorisi hep boşa çıkan bir beklenti olarak kalmıştır.

AK Parti'nin Erdoğan'sız kalması, muhafazakâr kesimde yollarını bulmuş gibi görünen suları da karıştıracaktır.