Arsenal, dünyaca ünlü Highbury Stadını çağdaşlaştırma kararı aldı. Yönetimin onayladığı projenin maliyeti 215 milyon dolar..

215 milyon dolar.. Yani Galatasaray'ın kıyametler koparan Modern Ali Sami Yen projesinden 100 milyon dolar fazla..

Fenerbahçe'nin gecekondu sistemiyle inşa edilen stadını örnek göstererek, Galatasaray'ın dünya güzeli projesinin yolunu kesenler, acaba utanırlar mı diye, bu haberi köşeme aldım..

126 milyon dolara çok diyenlerin kaçı, projeyi inceledi?..

Ne demek pahalı?.. 1 milyon liraya saat satılıyor diye, 100 milyar liralık Rolex'e "Pahalı" deme hakkımız var mı?.

Yolu kesilmese, o proje, planlandığı tarihte yol alsa, bugün Galatasaray'ın geleceğini garanti eden bir harika tesis bitmiş olacaktı.

Galatasaray maçlarını dünyanın en güzel on stadından birinde oynarken, bu stadı kucaklayan entegre alışveriş merkezi, otoparklar ve iş yerleri, her yıl birkaç Hagi'nin transferini sağlayacak geliri, dünya durdukça sağlayacaktı. Muhalefet yol keseceğine, destek olsa, Galatasaray'ın ihalesini kazandığı Bira Fabrikası arazisinin ön ödemesi de yapılıp, ihale tamamlansa, bugün Galatasaray'ın yolunu kesecek takım dünyada kalmayacaktı. Öyle bir gelir akacaktı.

Ama muhalefet adına, Faruk Süren'i yok etme adına yola çıkıldı.. Bugün gelinen noktaya bakın.. Galatasaray'ın bir hafta sonra maçı var, nerde oynayacağı belli değil!..

Bazı vicdanlar, hem de nasıl Galatasaraylı olduklarını bildiğim vicdanlar sızlıyor mu acaba?..

Bir spor yazısı yazmak..
DÜnyanIn en büyük golcülerinden ikisi, Milanlı Andrey Schevchenko ve Interli Ronaldo, Pazar günü, kendilerine milyonlarca dolar ödenmesine sebeb olan şeyi yaptılar.

Schevchenko, hemen her hafta gol atıyordu zaten, gene attı.. Ama bu defa San Siro'da Juventus'a attığı, apaçık bir virtüozite gösterisiydi. Ronaldo, Brezilyalı da gol attı. Onunki çok daha zayıf bir rakip Brescia'ya atılmış basit bir şuttu.

İki gol haberi ve sonuçlar dünyaya yayıldığında, manşetlere taşınan Ronaldo oldu.

Haklı mıydı?..

Schevchenko, Davids'in yanından hızla geçmiş, Iluano ve Pessotto'yu saf dışı bırakmış, sonra kaleyi iyice çaprazdan gören uzak sağaçıktan kaleci Buffon'u tam üst köşeden mağlup eden harika bir şut atmıştı. Bu dünyaca ünlü golcünün futbol sanatının tam bir gösterisi idi.

Bu gol maçı kurtarmadı. Çünkü Juve, bir penaltı golüyle beraberliğe ulaştı. Schevchenko için tatsız bir sonuçtu bu, ama futbol da buydu zaten.

Bir başka zamanda, Schevchenko'nun bu muhteşem golü en az 100 ülkede ekranlara gelir, yazılır, alkışlanırdı. Hatta, "Yılın Golü" olarak kayıtlara geçerdi. Ama bu defa gerçek başka oldu. Ronaldo'nun golü, onunkini gölgede bıraktı. Schevchenko isyan etmedi, anladı, hatta belki, kendisi de alkışladı.

Brescia'da olup bitenler, çok güzeldi, ama olağanüstü değildi. Ronaldo ile Vieri paslaşmışlar, sonra da Brezilyalı, topu nerdeyse boş ağlara yollama fırsatını çok rahat kullanmıştı. Buna rağmen, İtalya ve dünya Ronaldo'yu kutladı.

Niçin?.. Çünkü, Allaha şükür, burada bir başka keyif, insancıl duyular vardı.

Bu, fantastik yeteneklerle donatılmış, ama, kariyeri iki yıldır, diz sakatlığı yüzünden tehlikeye girmiş bir futbolcunun, kendisini yeniden bulmaya başlamasının keyfiydi.

Çoğu zaman biz futbolda en kötüyü düşünürüz. Rakip takımlardaki olağanüstü futbolcuları, seyredip alkışlamak yerine, onların sakatlığına bayram etmek bir salgın hastalık gibi yayılıyor. Para sportif değerlerin önüne geçiyor. Yıldızlara saygı, yerini öfkeye bırakıyor. Klasa ve futbol gösterisine gözler kapanıyor. Kazanan herşeyi alıyor.

Bu yüzden İtalyanlara bravo.. Özellikle Roma ve Laziolular'a.. Bu ikisi de, bu yıl şampiyonlukta iddialı. En büyük rakipleri de Inter.. Onun yolu kesilmeli.

Roma'da, Ronaldo'nun bir daha sahalara dönemeyecek derecede ağır sakatlandığı Olimpik Stadda Lazio'nun maçı var o sırada.. Ronaldo'nun Brescia'ya gol attığı anons edilince Lazio taraftarları ayağa fırlayıp çılgınca tezahürat yapıyorlar. Ronaldo'nun dönüşü, belki de Lazio'nun şampiyonluk hayallerine veda etmesi anlamına gelebilir.. Dünyanın en ünlü holiganlarını üreten bu stadda o an, şampiyonluk değil, futbol sanatının bir büyük oyuncusunun dönüşü düşünülüyor.

Roma'da Batigol diye bilinen Arjantinli Batistuta, sakatlığın, oyun dışı kalmanın acısını biliyor. "Gol attığını duyunca mutluluktan uçtum. Çünkü Ronaldo futboldur!.."

..Ve Ronaldo, "Bu golü atmayı tam iki yıl hayal ettim" diyor. "Top ağlara değerken, kendimi mutlu bir bebek gibi hissettim.."

Hayır.. Okuduğunuz satırları ben yazmadım.. Keşke yazsaydım.. Yazabilseydim.. Türk okuyucusu bu tür yazıları okuyabilseydi spor sayfalarında, herşey çok daha güzel olabilirdi..

Rob Hughes yazarın adı.. Yabancı gazete okuma şansına sahip birkaç mutlu tiryakiyiz onu okuyabilen.. Bu yazısını İngiltere'de iken okumuş ve size nakletmeye karar vermiştim.. Üzerinden tam bir ay geçti.. Futbol, spor deyince, çoktan eskimiş olmalıydı değil mi?.. Ama hayır.. Ne kadar lezzetle okuduğunuzu tahmin ediyorum..

Ne yazık ki, Türkiye böyle yazıları yazmayı ve okumayı unuttu..

Sonucu herşeyin üzerinde tutan yorumcu ve yazarlar, Türk insanının futbol zevkini yok ettiler.. Tribündeki adam, güzellikleri değil, sadece golü izler oldu. Yazılar sporu değil, tabelayı yazmaya başladı..

Maç yazılarını kaleme alanlar, izledikleri güzellikleri değil, golleri, pislikleri, çirkinlikleri ve hakem hatalarını yazar oldular. Yorumcular bu güzelliklerin altını çizeceklerine, tuttukları kulüplerin sözcüsü ve amigosu olarak kulüple özdeşleştiklerini itiraf eden "Biz" öznesi ile yazdıkları ve söyledikleri ile, tahrikçiliği, kavgayı doruklara çıkardılar.

Türk halkı, İslam Çupilerin, Kahraman Babçumların, Kurthan Fişeklerin yazdıkları olağanüstü güzel, olağanüstü güzelliklerle dolu, insana sporu sevdiren, içini ısıtan, coşturan yazıları unuttu.

Sonuç, ille de sonuç herşeyin önüne geçti..

Örnek mi?.

Hagi gibi yüzyılda az gelir bir futbol ustasını son sezonda mümkün olduğu kadar seyretmenin keyfini yaşamak yerine, kameralar, yorumlar ve yazılarla hedef yapılıp, çileden çıkarılması, çıldırması ve ağır cezalar alması sağlandı. Bu cezaları yaratanlar, bir futbol sanatı keyfini ebediyyen kaybetmekte olduklarını düşünmeden zil takıp oynadılar. Hagi'nin yarattığı güzellikleri seyretmek değildi ki, amaç.. Galatasaray'ı durdurmaktı sadece.. Futbolu en güzel oynayan Türk takımını aşağılara çekmek..

Halk da neyi kaybettiğini bilemedi.. Çünkü ona, futbolun güzellikler oyunu olduğu çoktan unutturulmuştu.

En yakın örnek mi?.

Salı gecesi, Galatasaray'ın golünü izlediniz mi?..

Ümit Karan'ın kendisini kilitlemiş üç rakip savunma adamı arasından, topu nasıl ters ve kıvrak bir ayak hareketi ile Sergen'in önüne düşürdüğünü, dün herhangi bir gazetede okudunuz mu?. Ya da Sergen'in topu olağanüstü kontrolüyle ayni anda rakibinden kurtulup dönüşü ve kalecinin uzanamayacağı köşeye muhteşem vuruşunu..

Eurosport sunucu ve yorumcusunun anlata anlata bitiremediği Sergen, bu ülkede, böyle muhteşem şovlar yaptığında değil, tıpkı Hagi gibi, hatalarında, yanlışlarında, bir de mizansenler hazırlanarak manşete gelir sadece.. Daha güzel oynaması değil, yok olması istenir.

Şans
Şirin şakayı Nafi Aykan göndermiş..

Bir Fenerli'ye sormuşlar:

- Şansa inanır mısınız?

- Tabii inanırım. İnanmasam, Galatasaray'ın başarılarını nasıl açıklardım!..