Daha beş ay önce üretilen gıcır gıcır otobüsün çıra gibi yanmasının nedenine gelince... Çarpışan tankerde başlayan yangın, otobüse sıçramış ve bir gaz tüpünün de parlamasıyla birlikte, her iki araç, bir anda ateş topu haline gelmişti.

İlk değerlendirmeler ve iddialar böyleydi.

Televizyonların ana haber bültenlerinde döne döne yayınlanan yanmış ceset görüntüleri, seyredenlerin yüreklerini dağlıyordu. Televizyon spikerleri ağız birliği etmişçesine "Kör trafik canavarıyla" ona firmasında iş veren İpek Turizm Şirketi yetkililerini suçluyordu.

Neyseki suçlu bulunmuş ve medyatik linç yapılmıştı. Artık toplumsal vicdan rahatlayabilirdi!..

Linç kampanyasında tek farklı ses, Selçuk Üniversitesi öğretim üyelerinden Prof. Akbay Tugay Gökçe'den gelmişti. Bu bilim adamı, kaza sonrası çıkan yangına, piknik tüpünün değil, çok miktardaki parlayıcı bir maddenin yol açtığını öne sürüyordu. Acaba bu parlayıcı madde ne olabilirdi? Akaryakıt tankeri boş olduğuna göre, otobüsün taşıdığı bir kimyasal madde alev almış olabilir miydi?

Bu sorunun cevabını, Karapınar Asliye Ceza Mahkemesi verecekti.

Kazada yanan otobüsü üreten Mercedes Firması, hiçbir üretim hatası yapmadıklarını iddia ediyordu. Onlara göre hata, görme özürlü otobüs sürücüsüyle, güvenlik önlemi almadan, adeta serseri bir mayın gibi yola çıkarılan külüstür akaryakıt tankerinde aranmalıydı. Sürücüler, kazadan önce frene basmadıkları gibi, yaklaşık 240 kilometrelik hızla çarpışmayı önlemek için girişimde de bulunmamışlardı. Böylece açığa çıkan büyük enerji, yangına ve ölümlere sebep olmuştu.

Dünya devi Mercedes'in gözlüğüyle bakıldığında bunlar görünüyordu.

Herşeyin bittiğine inandığı bir gün, kendisine ulaşan bir bilgi, yaşama yeniden dört elle sarılmasını sağladı. Çünkü bu ihbara göre, kaza sonrası çıkan yangına, dolayısıyla yolcuların yanarak ölümlerine, otobüsün yakıt deposundaki bir tasarım hatası sebep olmuştu.

Mücadeleye, otobüsü kullanan sürücünün iddia edildiği gibi kör olmadığını, bir gözünün tam, diğer gözünün de 10 da 6 gördüğünü kanıtlayan resmi raporu alarak başladı. Rapora göre; Muammer Çiçekyurt'un sürücü belgesi almasında hiçbir tıbbi engel yoktu. Mercedes'in raporu ise, tam tersini savunuyordu. Onlara göre sürücü, yüzde 50 görmüyordu.

Karapınar Asliye Ceza Mahkemesi, yangının sebebini araştırmak için Ortadoğu Teknik Üniversitesi'nden bir bilirkişi heyeti oluşturdu. Bilim adamlarının incelemesi devam ederken, Derviş Binboğa'ya, yurdun çeşitli yörelerinde yanan Mercedes otobüslerle ilgili haberler gelmeye başlamıştı. Binboğa hemen olay yerine koşuyor, yangının çıkış nedenini öğrenmeye çalışıyordu. Kuşkular hep aynı yerde toplanıyordu: Tanıklar, yangınların otobüslerdeki yakıt deposundan kaynaklandığını öne sürüyorlardı.

Karapınar Adliyesi'ndeki dava maratonu, 26 Kasım günü sonuçlandı. Mahkeme, bilirkişilerin isteğine uyarak, şu kararı verdi:

1- Mercedes Benz Türk A.Ş. tarafından üretilen 1995-96-97 ve 98 model, O403 otobüslerin hatalı üretim sonucunda yangına sebebiyet vererek tehlike yarattıklarından, bu marka ve model tüm otobüslerin toplattırılmasına...

2- Bilirkişi raporunda belirtildiği gibi, yakıt deposu etrafında ek güvenlik hücresi oluşturulmasına... Ayrıca yakıt deposuyla yolcu bölümü arasındaki ahşap blok yerine, daha güvenli bir koruma bölümü yapılmasına... Müsadere edilecek otobüslerin bu hatalar giderildikten sonra sahiplerine iade edilmesine... Karar verilmiştir.

Dava dosyası şimdi temyizde... Son sözü yüce Yargıtay söyleyecek. Ancak dikkat ediyorum, Mercedes Benz Türk'ün Direktörler Kurulu Başkanı Dr. Till Becker heryerde konuşarak Karapınar Asliye Ceza Mahkemesi yargıcına veryansın ediyor. Yargıtay'ın bu kararı bozacağından emin olduğunu söylüyor. Böylece bir bakıma, yargıyı etkilemeye çalışıyor. Ayrıca yatırım kararlarını gözden geçirebileceklerini ima ederek, aba altından sopa gösteriyor.

Otobüste yananlar arasında iki Alman bulunsaydı, acaba Herr Becker, yine aynı konuşmaları yapabilir miydi?

Türkiye'nin paraya, özellikle yabancı yatırımcının parasına çok ihtiyacı var.