Nereye elimi atsam karşıma 1992 yılı çıkıyor..

Yoksa, 1992 Türkiye'nin frene bastığı yıl mı?..

Türkiye'nin çivisinin yerinden çıktığı bir dönem mi?..

Ah şu 1992..

Nereden çıktı demeyin...

Mustafa Taşar kolları sıvadı, turizm hamlesini başlattı.. Çıtayı da yükseğe koydu.. Turist sayısını yüzde 35 artıracağım dedi..

İddialı bir söylem..

Çünkü; Türkiye tercih edilen ülkeler listesinde alt sıralarda..

Almanlar için beşinci, İngilizler için yedinci, Amerikalılar için sekizinci tercih..

Yani gitsek de olur gitmesek de..

Peki ne yapmalıyız?..

Bu yıl çok önemli.. Bu krizi aşacaksak.. Düzlüğe çıkacaksak.. Bunun lokomotifi ihracatla birlikte turizm olacak..

Bakın.. İtalya gibi.. İspanya gibi.. Fransa gibi turiste doymuş ülkeler bile turizm gelirlerinin yüzde 3'ünü tanıtım için ayırırken bizim ayırdığımız pay yüzde 0.5..

Bitmedi..

Yine aynı ülkeler.. Örneğin, Portekiz yatırım maliyetinin yüzde 20 - 70 kadarını karşılıksız yardım, hibe olarak verirken.. Bu oran Yunanistan'da yüzde 40'lara ulaşırken bizde ne kadar biliyor musunuz?

Sıfır..

Evet..Sıfır..

Çünkü 1992 yılında teşvikler kaldırıldı..

Neden?

Çünkü teşviklerin mimarı Özal'dı.. Özal'ı defterden silmenin tek yolu da yaptığı her şeyi karalamak, yok etmekti..

Hatırlayın o yılları.. Ülkenin en güzel koyları parselleniyor diye az kampanya yapılmadı.. Devletin parası üç beş kişiye peşkeş çekiliyor diye az söylenmedi..

Ama hiç kimse dönüp rakamlara bakmadı..

1987 - 1992 yılları arasında verilen 1 dolarlık teşvikin 25 dolar olarak geri döndüğünü görmedi..

Turizmi de o çok sevdiğimiz linç ayiniyle kurban ettik..

Kurban ettik diyorum..

1980 - 1990 arası tesis ve yatak sayısı yüzde 120 artarken.. 1990 - 2000 yılları arasındaki artış sadece yüzde 10..

Turizmi sadece otel, motel, tatil köyü olarak düşünmeyin..

İstihdam olarak da düşünün.. Üretime katkısını da düşünün.. Tarıma, hayvancılığa getirisini de hesaplayın..

Şimdi yeniden turizm hamlesi başlatılıyor.. Kaybolan yılları telafi etmek için..

Ama..

Bu sadece Taşar'ın meselesi olmamalı.. Hepimiz kolları sıvamalıyız.. Turizmi ulusal politika haline dönüştürmeliyiz..

Başka çare yok..

IMF'ten 10 milyar dolar kredi bulduk diye seviniyoruz..

Ama altın yumurtlayan tavuğu görmüyoruz..

Son bir not daha..

Artık şu 1992 yılını masaya yatırmalıyız..

Çünkü nereye elimi atsam..

Karşıma hep 1992 çıkıyor..