YIlLar var ki, siyasi hayatımızdaki neredeyse bütün sorunların kaynağında siyasi partilerdeki yozlaşmayı gördük. Çözümü de, siyasi partilerin işleyişini demokratikleştirecek yeni bir Siyasal Partiler Yasası'na bağladık.

Bu görüş hepimizin pek hoşuna gitti. Hem kolay, hem pratikti. Üzerinde fazla da düşünmeden, "Siyasi partilerin işleyişi demokratikleşmeden, bu siyaset adam olmaz" gibi, her derde deva bir klişe oluşturup işin içinden çıktık...

Bugünlerde bu klişeye her zamankinden daha sık başvuruyor, neredeyse siyasetin amentüsü gibi tekrarlayıp duruyoruz.

Ama bu arada çok önemli iki noktayı unutuyoruz:

Birincisi, bugün yürürlükte olan Siyasi Partiler Yasası da parti içi demokrasiyi garanti altına almak için çok sayıda hüküm içeriyor. Eğer kanun zoruyla siyasi partilerin içine demokrasi enjekte etmek mümkün ise, neden yürürlükteki Siyasi Partiler Yasası'nın hükümleri hiçbir işe yaramadı ve partiler lider çiftlikleri haline geldi? Siyasetçiler o hükümlere karşı takiye yapmanın yollarını gayet yaratıcı bir biçimde buldularsa, yeni yasaya karşı da bulmayacaklar mı?

İkincisi ve daha önemlisi; partileri demokratikleştireceğiz diye, üye yazımından delege seçimine, örgütlenme tarzından başkanlık süresine ve milletvekili adaylarının belirlenmesine kadar herşeyi kanunla belirlemek; partileri tek tipleştirmek olmuyor mu? Farklı siyasi çizgilerin demokrasi konusunda da farklı yorumları olacağını düşünürsek, siyasi partilerin iç işleyişlerini ayrıntılı bir yasayla sıkı kurallara bağlamak, belli bir demokrasi anlayışını bütün partilere dayatmak değil midir? Ve bu tutum siyasi partilerin siyaset yapma hakkına tecavüz anlamı taşımaz mı?