İşte nihayet oldu. Harika, enfes, muhteşem bir gece... Havalara sıçradık. Sevinç çığlıkları attık. Baraj azabını yaşamamız artık umurumda değil. Maçtan önce tek hedef finallere katılmaktı. Futbolun kalitesi ile kimsenin ilgisi yoktu. Ama o ne olağanüstü futbol öyle... Sahada resital var. Futbol ne kadar güzel bir oyunmuş. Her metrekare egemenliğimizde.. Yer kırmızı, gök beyaz.

Hırs, istek, inanç.... İşte takım ruhu işte sorumluluk duygusu işte bayrak tutkusu... Benim öncelikle görmek istediğim bunlardı. Haydi soruyorum, bu yüce duygulardan hangisi gram eksikti? Avcumuzun içindeki finali tehlikeye sokmamak için kelle koltukta oynuyor, kafa göz giriyorduk. Bu bir onur savaşı idi. 'Çanakkale geçilmez' ile karşı koyuyor. Sonra süngü takıp göğüs göğüse çarpışıyorduk.

Bu tür maçlarda ayaklar kaskatıdır. Çocuklarımız işte böylesine zor koşulda destan yazdılar. Her biri 2 kişilik, 3 kişilik oynadı. Onlar için sen-ben yoktu. Sadece ve sadece Ay-Yıldız vardı.

Buradan çıkış yok!
Avusturya çok koşan takımmış... Hadi canım sende... Sahanın her yanında bizim aslanlar. Zaman zaman, "Acaba fazla oyuncuyla mı oynuyoruz?" kuşkusu ile bizim takımı saydım. O ne biçim pres öyle.. Bir topa 3 kişi 5 kişi saldırıyor. Hem ne saldırı. Avusturya nefes alamıyor, iki pas yapamıyor. Yıldıray ilk golü atıyor, ikinciyi attırıyor. Hakan ikinci golü atıyor, üçüncüyü attırıyor. Aç kurtlar gibiyiz. Doymak bilmiyoruz. Ok yaydan çıkmış bir kere. Haydi durdur durdurabilirsen. Dalga dalga yükleniyoruz. Avusturya kâbus yaşıyor.

Şenol Güneş ve talebeleri gırtlakları yırtınırcasına bağırıyor, "Buradan çıkış yok". Bu haykırışın karşısında durmak olanaksız. İlk yarıyı 3 farkla kapıyoruz. İkinci yarıya başlarken futbolcularımız sahanın ortasında yine el ele kol kola yemin ediyorlar; "Durmak gevşemek aman vermek yok". Tek futbolcuyu diğerinden ayırt edersem ayıp etmiş olurum. Hepsi birer kahraman hepsi birer cengaver. İlk yarıda Hakan'ın yardımına hızır gibi yetişen Yıldıray, 2. yarıda bu görevi üstlenen Arif. Orta alan tamamen kontrolümüzde. Bu bölgede görev yapanlar dinamo düzeninde, defansta risk kesinlikle yok. Kalemize yaklaşmak yasak. Ve sonunda 47 yıllık özleme nokta koyuş... Artık finallerdeyiz..