Aragones'in sistemi ve Alex

F.Bahçe'nin Fortis Türkiye Kupası'ndaki Bursa ve Tokat maçlarında açıkça görüldü ki ligin ikinci yarısında da takımın saha içi görüntüsü aynı olacak. Çünkü Aragones'in sistemde bir değişikliğe gideceğini hiç tahmin etmiyorum.
Selçuk ve Josico'lu iki ön liberolu düzende, alan da daraltıldığında deneyimli geri dörtlüyle zor pozisyon veriliyor. Ancak takımın hücum gücü çok sınırlı. Bunun bazı nedenleri var. Her zaman vurguladığım gibi Güiza'nın yapısı tek forvete uygun değil. Sırtı rakip kaleye dönük oynama özelliği olmadığından orta saha organizasyonlarına katkı veremiyor. Ayrıca zaten yürüyerek oynayan Alex'in bu şartlarda kısıtlı sürelerde verebileceği katkı da tamamen ortadan kalkıyor. Hücum girişimlerinde büyük kopukluk meydana geliyor. Semih ve Güiza'lı çift forvet modeli bu iki oyuncunun birbirlerini tamamlayan özellikleriyle büyük bir silah. Ancak Alex olduğu sürece Aragones bu modele geçemiyor. Çünkü kenarlarda görev alan solda Uğur Boral, sağda Deivid veya Kazım orta saha özelliklerine sahip oyuncu tipi değiller. 4-4-1-1 sisteminde Fenerbahçe'nin karşı alanda hücum pres uygulaması mümkün değil. Güiza gölge presi yapıyor. Uğur Boral, Kazım ve Deivid koşuyorlar ama defansif yönleri zayıf. Rakip oyuna çıkarken yer seçmeyi ve hamle zamanlamasını bilmiyorlar. Alex zaten top rakipteyken sadece seyirci. Bu şartlarda Fenerbahçe karşı ataklarda büyük çoğunlukla toplara en erken santra çizgisi civarında sahip olabiliyor. Hücum girişimleri yerleşmiş savunmalara karşı yapıldığından üretkenlik sağlamıyor.
Sonuç olarak görüşüm şöyle: Alex ve Güiza ikilisiyle alışılmış düzene devam edildiğinde Fenerbahçe zor pozisyon verir zor pozisyon bulur.