Cemal Süreya yaşıyor!

"Hay Allah," diyecek yine bazıları; "adama bakın, dünya yıkılıyor, o havadan sudan, çiçekten böcekten, aşktan meşkten söz ediyor! " Bazıları bıyık altından gülümseyerek, "bırak bu gündelik hayat felsefesini, dertlerimize çare öner" diye çıkışacak.
Adım gibi eminim, birkaç kişi yine yazımı okuduğu gibi bilgisayarının başına oturacak ve şöyle bir mektup döşenecek: "Yahu bir gün de aklı başında bir şey yaz, bu köşeler bu kadar ucuz mu? Ergenekon yaz, doğalgaz faciası yaz, işsizliği yaz, krizi yaz!"

Bu kişilere şaşarım.
Sanki akşam kafalarını yastığa koyduklarında sevdiklerini düşünerek değil de, sabaha kadar " ne olacak bu Ergenekon'un hali " diye dertleniyorlarmış gibidirler...
Sanki her gün dünyayı kurtardığını sanan tonlarca medya yorumcusunu büyük bir şevkle takip ediyorlarmış da, bir ben eksik kalıyormuşum gibi öfkelenirler...
Sanki güncel politikayı bu kadar önemsemelerine karşın, Kenan Evren'i Marmarisli bir ressam sandıklarını benden gizleyeceklerini sanırlar...

Oysa bildiğim yoldan geri dönmem ben.
Bugün politikaysa, yarın ayva reçeli; bugün felsefeyse, yarın benim pencerenin önündeki salkım söğüt!
İçimden ne geliyorsa onu yazarım .
Mesela bugün kafam nereye takılı biliyor musunuz?
Şiire...
Fark ettim ki, Cemal Süreya öleli bugün tam 19 yıl olmuş .
Ben bazen 9 Ocak 1990'da aramızdan ayrıldığını unutuyorum.
Hâlâ yaşıyor sanıyorum onu...
Yok, yok, gerçekten yaşıyor...
Bir dergiyi karıştırırken birden karşıma yine zekâ ve ironi dolu yeni bir Cemal Süreya denemesi çıkacakmış gibi heyecanlanıyorum.
İnternetteki forumları açtığımda istiyorum ki, onun yeni bir şiiri çıkmış ve gençler üzerine tartışıyor olsun.

Kim Cemal Süreya? "
Biz gözyaşımızı gizleyen insanlarız.
Biz kahkahamızı da gizleriz.
Biz koşuyu kaybettikten sonra da koşan atlarız.
Seni seviyorum "
Diye yazan şair...
Kim Cemal Süreya?
Çetin Altan 'ın karakterini ve yaptığı işi "denizde öpüşmek" imgesiyle anlatan, Deniz Baykal için "geleceğe fazlaca uzaktan bakar" diyen, İbrahim Tatlıses'i "kendi kendinin taklidi" diyerek yorumlayan denemeci...

Bir kez okumuş olan sonra nasıl unutur Cemal Süreya'yı?
Onun dizeleri, imgeleri, şiirine taşıdığı "an"ların sarsıcılığı unutulmazdır.
"Kış" adlı şiirindeki şu dizelere bakın hele...
"Uzaklara bir bakışın vardı kafeteryada
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni."
Ya da Afyon Garındaki" şiirindeki şu dize...
"Afyon garındaki küçük kızı anımsa hani
Trene binerken pabuçlarını çıkarmıştı."