| 13 Kasım 2008, Perşembe |
DÜNYANIN GÖZÜ ONDA ABD'nin 44. başkanı seçilen Barack Obama, ülkesinin en zorlu döneminde görevi devralmaya hazırlanıyor. Özellikle dış politika ve ekonomik kriz en büyük sorunlar.
İLİŞKİLİ HABERLER
'Kararlıydım değişim için siyahları örgütleyecektim'
13.11.2008
Reagan ve yardakçılarının kirli işlerini yürüttüğü Beyaz Saray'da, itaatkâr ve yozlaşmış Kongre'de değişime ihtiyaç vardı. Ülkenin çılgına dönmüş ve bencil ruh halinin de değişmesi gerekiyordu..
Toplum örgütleyicisi olarak 1983'te çalışmaya karar verdim. Konuyla ilgili pek fazla detaya sahip değildim; bu şekilde geçimini sağlayan kimseyi tanımıyordum. Üniversitedeki sınıf arkadaşlarım toplum örgütleyicisinin tam olarak ne yaptığını sorduğunda onlara doğrudan verecek bir cevabım yoktu. Onun yerine değişime ihtiyaç olduğunu söylüyordum. Reagan'ın ve yardakçılarının kirli işlerini yürüttüğü Beyaz Saray'da değişime ihtiyaç vardı. İtaatkâr ve yozlaşmış Kongre'de değişime ihtiyaç vardı. Ülkenin çılgına dönmüş ve bencil ruh halinde değişime ihtiyaç vardı. Değişim yukarıdan gelmez diyordum. Değişim harekete geçirilen köklerden gelecek.
SEÇİM BENİM DEĞİL
İşte bunu yapacağım; siyah halkı örgütleyeceğim. Değişim için. Siyah ve beyaz arkadaşlarım yüksek lisans başvurularını göndermek için postaneye gitmeden önce beni içtenlikle takdir ettiler. Şüpheci oldukları için onları suçlayamazdım. Artık olan biteni kavramış olmamın avantajıyla, kararımı oturtacağım bir mantık oluşturabiliyorum. Bir örgütleyici olmanın daha büyük bir anlatının; babam ve onun babasıyla, annem ve onun ailesiyle, dilencileri, çiftçileri, Lolo'yu güce kurban vermemizle Endonezya hatıralarımla başlayan; Ray ve Frank'le, Marcus ve Regina'yla, New York'a taşınmamla ve babamın ölümüyle devam eden bir anlatının parçası olduğunu gösterebiliyorum. Seçimlerimin asla bana ait olmadığını görebiliyorum. Olması gereken de bu. Diğer türlüsünde diretmek kepaze bir özgürlüğün peşinden koşmak olur.
İNSAN HAKLARI İMGESİ...
Ama bu farkındalık daha sonra oluştu. O sıralarda, üniversiteden mezun olmak üzereyken tıpkı kafasının dikine akıntıya ters yüzen bir alabalık gibi dürtülerimle hareket ediyordum. Derslerde ve seminerlerde bu dürtüleri kitaplarda bulduğum sloganlar ve teoriler şeklinde üzerime giyerdim. Sloganların bir anlamı olduğunu, hissettiklerimi kanıtlanması kolay hale getirdiklerini düşünürdüm. Ama yatağa yattığımda sloganların uzaklaşmasına ve yerlerini hiç bilmediğim bir geçmişin duygusal imgelerinin almasına izin verirdim. Bu imgeler insan hakları hareketiyle ilgiliydi. Genellikle annemin ben küçükken anlattığı ve Siyah Tarihi Ayı boyunca her cuma gösterilen siyah-beyaz cızırtılı filmlerdeki imgeler. Elleri birbirine kelepçelenmiş, özgürlük şarkıları söyleyen çocuklarla dolu bir kasaba hapishanesi.
SEÇİM BENİM DEĞİL
İşte bunu yapacağım; siyah halkı örgütleyeceğim. Değişim için. Siyah ve beyaz arkadaşlarım yüksek lisans başvurularını göndermek için postaneye gitmeden önce beni içtenlikle takdir ettiler. Şüpheci oldukları için onları suçlayamazdım. Artık olan biteni kavramış olmamın avantajıyla, kararımı oturtacağım bir mantık oluşturabiliyorum. Bir örgütleyici olmanın daha büyük bir anlatının; babam ve onun babasıyla, annem ve onun ailesiyle, dilencileri, çiftçileri, Lolo'yu güce kurban vermemizle Endonezya hatıralarımla başlayan; Ray ve Frank'le, Marcus ve Regina'yla, New York'a taşınmamla ve babamın ölümüyle devam eden bir anlatının parçası olduğunu gösterebiliyorum. Seçimlerimin asla bana ait olmadığını görebiliyorum. Olması gereken de bu. Diğer türlüsünde diretmek kepaze bir özgürlüğün peşinden koşmak olur.
İNSAN HAKLARI İMGESİ...
Ama bu farkındalık daha sonra oluştu. O sıralarda, üniversiteden mezun olmak üzereyken tıpkı kafasının dikine akıntıya ters yüzen bir alabalık gibi dürtülerimle hareket ediyordum. Derslerde ve seminerlerde bu dürtüleri kitaplarda bulduğum sloganlar ve teoriler şeklinde üzerime giyerdim. Sloganların bir anlamı olduğunu, hissettiklerimi kanıtlanması kolay hale getirdiklerini düşünürdüm. Ama yatağa yattığımda sloganların uzaklaşmasına ve yerlerini hiç bilmediğim bir geçmişin duygusal imgelerinin almasına izin verirdim. Bu imgeler insan hakları hareketiyle ilgiliydi. Genellikle annemin ben küçükken anlattığı ve Siyah Tarihi Ayı boyunca her cuma gösterilen siyah-beyaz cızırtılı filmlerdeki imgeler. Elleri birbirine kelepçelenmiş, özgürlük şarkıları söyleyen çocuklarla dolu bir kasaba hapishanesi.
İLİŞKİLİ HABERLER
Yayın tarihi: 13 Kasım 2008, Perşembe
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2008/11/13//haber,8DE093ADF1D44E4BA6AD4697F963300F.html
Tüm hakları saklıdır.
Copyright © 2003-2008, TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş.
Dünya Haberleri
Son Dakika | Ana Sayfa | Yazarlar | Çizerler | Günün İçinden | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Spor | Hava Durumu | Sarı Sayfalar | Dosyalar | Günaydın | Televizyon | Astroloji | Sağlık | Magazin | Teknoloji | Otomobil | Turizm Rehberi | Emlak | İşte İnsan | Sabah Çocuk | Mobil Eğlence | Detaylı Arama | Cuma | Cumartesi | Pazar | Kültür-Sanat | EGazete | Gazete Reklam | Internet Reklam | Künye | Bize Ulaşın
 |
Copyright © 2003-2008 Tüm hakları saklıdır. TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş. | 
|