Ne gündü?..

Yani ne gündü gerçekten.. Sabah gazeteye geldim.. "Kazım'ı kaybettik" dediler.. Öğleden sonra evde Hürriyet'i açtım.. Sinan Ağbi de gitmiş..
Sinan King .. Türk basketbolunun krallarından, adı gibi.. 60'lı yıllarda Arman Talay'ın gayretleriyle Yenişehir futbolun yanına güçlü bir de basketbol takımı kurma kararı verince, o yıl Mülkiye'yi kazanan İstanbul'un genç yıldızlarından Yalçın Oral, Tahsin Tarlan ve de galiba Erkan Gezer'i transferle işe başlamış, sonunda hepsi büyükelçi olan bu müthiş adamları Mülkiye'nin elinden kapmıştı. Hocalığa da Sinan Ağabey gelmişti. O zaman çok iyi dost olmuştuk.. İkisi de nur içinde yatsın, Yalçın'la Tahsin çok şikâyet ederlerdi hocalarından.. "Mevsimin yarısı oldu, biz hâlâ takım, taktik idmanı yapmıyor, bireysel çalışıyoruz" diye.. Sinan Ağabey'e sordum..
"Bu ülkede kimse basketbolun fundamentalini öğretmiyor. Bu çocuklar basketbolün temelini bilmiyorlar, bildiklerini sanıyorlar. Önce dripling yapmayı, pas vermeyi, şut atmayı öğrenecekler ki, sonra bunları oyunda birleştirelim" dedi..
Fundamental öğretmek, bilgi ister. Taktik idmanı ise kolay.. Herkes yaptırır. Sinan harika bir hocaydı. Harika dost, harika ağabey!..
Akşam evden çıkarken telefon.. Açtım..
Ferdi Yücedağ'ı kaybetmişiz. En iyi magazin gazetecilerindendi. Televizyonu hem yazar, hem yapardı. Az rastlaşırdık ama çok iyi dosttuk. Ölecek yaşta da değildi. Kalp!..

Kazım'ı yazarken dün, Sevinç Kanat'ı unutmuşum. Aleve aydınlığı için teşekkür ederken, tükenmeyen bir sabırla gölgede durarak lambayı tutan Sevinç'i..
Onun şarkılara, romanlara konu olacak sevgisi, desteği, fedakârlıkları olmadan, Kazım, 9 ay bile ömür biçilmeyen Kazım, 9 yılı, hem de sürünmeden, hem de dimdik, hem de aslanlar (Pardon, Kartallar) gibi yaşayabilir miydi?.
Teşekkürler Sevinç!.