Sanayi Mısır'a değil Doğu'ya

İstanbul Sanayi Odası, sanayide son 10 yılın fotoğrafını çekti. Dün imalat sanayi üretiminin 19972007'de nereden nereye geldiğine yer verdik. İki büyük krize rağmen imalat sanayinin yıllık ortalama artışı yüzde 3.66'ya vardı. Ancak Türkiye'nin geleneksel sektörleri giyim, tekstil, deri ve ayakkabıda üretim geriledi. Bu sektörler istihdam yoğun ve yerli kaynaklara daha çok dayanan, yurt içinde daha fazla katma değer bırakan sektörlerdi. Buna bağlı olarak imalat sanayi son 10 yılda yeni istihdam yaratamadığı gibi, 1997'de 100 kabul edilen istihdam 2007'de 86'ya indi.

- Marka yaratmanın önemi- Tekstil, konfeksiyon ile deri ve ayakkabı Türkiye'nin geleneksel sanayi ve kendini uluslararası pazarda kanıtladığı sektörlerdi. Ancak son yıllarda giderek rekabet gücünün yitirilmesi, hem Çin, Hindistan, Pakistan'ın rekabetinden hem de Türkiye'de işçilik maliyetlerinin artmasından kaynaklanıyor. Kişi başına gelir yükseldikçe, emek yoğun bu sektörlerde rekabet gücü azalıyor. Liranın değerlenmesinin de bunda ciddi bir payı bulunuyor.
Ayrıca katma değeri yüksek üretime geçmek için marka yaratmak gerekiyor. Türkiye'nin bugünkü koşulları henüz küresel bir marka yaratmaya elverişli değil.

- Taşınmada yakalanan fırsat- Pazarını korumak için bazı tekstil ve konfeksiyoncular üretim tesislerini işçiliğin ve maliyetlerin daha düşük olduğu Mısır gibi ülkelere taşıyor. Bu kervana başka tesisler de eklenebilir. Tesisle birlikte tabii işsizler oralara taşınamadı.
Teşvik sisteminin yeniden düzenlenerek sektörel, coğrafi ve proje bazına indirgenmesi bekleniyor. Aslında teşvik sistemi hazır değiştirilirken sanayinin dışarıya yönelik göçünü içeriye çevirme fırsatı da var. İşçilik maliyetleri Ankara'nın doğusunda çok daha düşük. Sektör bazında verilecek teşvikle kümelenme yaratılması halinde, bu üç geleneksel sektörde ciddi maliyet düşüşleri sağlanabilir.

- Sonuç- "Eve lazımken camiye haramdır." Türk Atasözü