Bürokratik müdahale toplumsal muhalefet

"İktidara (veya sisteme) karşı" toplumsal muhalefetle haşir neşir olmanın kimi yolu vardır.
En makulü, kulak kabartıp yeni hukuki, sosyal, ekonomik sentezlere ulaşmaktır. Az ya da çok.
"Demokratik kapitalizm" denen şey öyle oluşmuştur, sınıfları böyle idare eder.

Bizde yol çoktur. Biri; ekonomik - toplumsal tepkileri suçlamak, aşağılamak, kanunsuz, uygunsuz, anarşi, bozguncu, ihanet, zulüm sayabilmektir.
Gelenekseldir;CHP'den, DP'den AP'ye, fasa fisocu RP'ye, AKP'ye kadar.
Daha vahimleri vardı:
CIA, Gladio ve yerli açık ile gizli, siyasi veya çeteci türevleri de iyi bilirdi.
Cinayetler, suikastlar, kaos ile de olabilir...
Darbelerle şahane olmuştur: Damardan, Anayasa ilga edip yenisini imal ederek.
"Raporlu demokrat burjuvazimiz" iyi bilir.
Sadece darbe destekleyen değil, cinayet şebekelerine para vermiş olan da!
Bir de şu olur:
İktidar, geleneksel, demokrasi kültürü özürlü sığ iktidar refleksiyle toplumsal muhalefeti fasa fisoyla, kanunsuzlukla suçlarken; o tepki dalgasını yut, yont, yamult, sörf yap, kendine yama, ister ışık kapat, ister sigorta attır.

28 Şubat müdahalesinin büyük bir başarısı;
Sallanan koalisyonu çürük diş gibi kanırtıp sökmek değil, "Susurluk sisteminin aydınlatılması" için yükselen muhalefeti yontarak, "Susurluk sistemini karartmak", gittiği yere kadar gidilmesini engellemek üzere pörsümüş iktidarı değiştirme ameliyesine ve amelesine dönüştürmüş olmasıydı.
İyi işti!
"14 Mart davası" ise, sanki aynı gün işçi ve memurlarda yükselmiş "ekonomik, toplumsal muhalefet dalgası" nın üstüne oturmak, mümkünse yamultmak ve yontmak, belki öldürmek için özenle tayin edilmişti.
Bu kadar olur yani! İktidarlar bir yana, toplumsal muhalefete dahi huzur yok!