Müzeyyen Senar yatakta Özdenses bakımevinde

Müzeyyen Senar nerelerde diye merak edeniniz var mı? "Aaa, sahi hastaydı galiba" diyenleriniz vardır eminim. Hayat öyle hızlı geçiyor ki, unutturuyor bazen bizim dışımızdakileri... Geçenlerde Bülent İpek arkadaşımız Müzeyyen Senar'ın kızı Feraye ile konuştu. Felç geçiren Müzeyyen Senar, artık Bodrum'da yaşıyor ve yatağa bağlanmış durumda. Feraye, Bülent'e "Annemin ses tellerinde de sorun var. Yani artık istese de şarkı söyleyemez. Ama bunu kendisine söyleyemiyorum" demiş. Müziğin divası, yaşayan en büyük ses, asırlık çınar Müzeyyen Senar artık yatağa bağlı. Ve birine bağımlı olarak yaşamak durumunda... Bir başka ünlü bestekarın hayata tutunma öyküsünü dinlerken, (Onu da aşağıda anlatacağım) Müzeyyen Senar'ı da hatırlayalım istedim... Müzeyyen Senar şanslı... En azından yanıbaşında evladı var. Sevgisine, ilgisine sarınabileceği, sığınabileceği bir canı var. Ama acaba başka arayanı, soranı var mı? (Belki bir tek Bülent Ersoy arıyordur.) Yaşayan bir efsaneyi hatırlayan bir yetkili var mı? Emin olun yoktur... Bu büyük yalnızlık sadece Müzeyyen Senar'ın sorunu değil... Unuttuğumuz kimbilir daha kimler var.

95 YAŞINDA VE YALNIZ
Ben, o efsane şarkının bestecisi hanımefendinin bir bakımevinde olduğunu Yılmaz Morgül'den öğrendim... Semahat Özdenses... 'Akşam Oldu Hüzünlendim Ben Yine' şarkısının bestecisi... Morgül, hocası Feriha Tuncel ile birlikte ziyaretine gitmiş Özdenses'in. Bakımevi sahipleri Özdenses'in sağlık sorunlarından söz etmişler... Ameliyat olması gerekiyormuş. Ve Yılmaz'ın da cebinde evinin kira parası varmış, çıkarıp vermiş. Bu sayede ameliyat olabilmiş. (Hastane sadece ameliyat masraflarını almış) Sorun ne para, ne pul aslında. Biraz vefa, biraz sevgi belki her türlü derdi tasayı unutturur insana... En önemlisi yalnızlığını unutturur. Bugün 95 yaşında olan bir insanın da en çok insan sesine ihtiyacı vardır. Merak ediyorum; o muhteşem 'Akşam Oldu Hüzünlendim Ben Yine' şarkısını konserlerinde defalarca okuyan bütün o şarkıcılar bu hanımefendiyi bir kez olsun hatırlamışlar mıdır? Hiç merak etmişler midir? Unuttuğumuz, yalnızlığa terk ettiğimiz daha kimler var acaba? Kaç kişi o kopkoyu yalnızlık içinde yürüyor? Birilerine bir ses, bir nefes olmak bu kadar zor mu? Müzeyyen Senar'ın tek geliri, SSK'dan aldığı emekli maaşıymış. Maddi olarak kimseye muhtaç değilmiş. Yani beklediği para-pul değil. Büyük usta Nejat Uygur'un da maddi anlamda birşeye ihtiyacı yok. Ama Başbakan'ın onu hastanede ziyaret etmesi, Ankara'dan İstanbul'a gelmesi için kendi uçağını kullanabileceklerini söylemesi, her şeyden çok moralin gerektiği o zor günlerde beklenilen en büyük destek değil de nedir? Neyse... Ben beklediğim güzel haberi (!) aldım sonunda. Umutlandım... Kültür Bakanı Ertuğrul Günay, "Bodrum'a yolum düşerse, Müzeyyen Hanım'a mutlaka uğrayacağım" demiş.