'Beyaz Melek'in kanatları kırık

İnsanlar övgü yağdıradursunlar ben yine kara koyun olmaktan çekinmeyeceğim! Mahsun'un filmini beğenmeyi çok istedim. Yıllardır bu proje üzerinde çalışan, eli titreyerek senaryo yazan, ilk filminde böylesine iddialı bir kadroyla çalışan birinin; basit, çekici ve ağlatıcı bir hikaye anlatmış olmasını bekliyordum. Allah var, film güzel başladı. Ama sonra başlamadı. Bir türlü gerçek bir hikaye oluşmadı. 'Şimdi başlayacak' derken, sonu geldi. Olmamış; ortaya dinlemekten keyif alacağımız bir hikaye çıkmamış. Film, birbiri ile bağlantısı olmayan resimlerden oluşuyor. Yorulmak bilmeyen ve insanın gözüne gözüne sokulan mesaj verme kaygısı yer yer gözümüzü çıkaracak gibi oluyor!

Keşke komedi çekseymiş!
En amatör gözü bile rahatsız eden devamlılık hataları (Mesela bir sahnede kadının kucağından atlayan kedinin, açı değiştiğinde yine kadının kucağında olması gibi), başından sonunu belli hale getiren basit ve klişe hikaye, 'ağlatacağım kardeşim, bak bu sahnede ağlamadınız; aha bu sahnede zırlayacaksınız' takıntısı içimi kararttı. Güneydoğulu bir yönetmenin filminde, Doğu'da geçen sahnelerde her oyuncunun başka bir şiveyle konuşması da gülünçtü. Mahsun, en azından buna dikkat etmeliydi. Güneydoğu sahnelerinin renkleri, mekanları çok güzeldi. Ama sırf güzel görünüyor diye cirit sahnesi eklemek filan çok gereksiz olmuş. Son çeyrekteki espriler ise "Ya, keşke ağlatacağım diye kasmayıp, güzel bir komedi çekseymiş" dedirtti. İddia ediyorum; Mahsun'da ciddi bir komedi potansiyeli var. Oyunculuk bölümünde Mahsun'un inancı kameraya yansımıştı. Sarp Apak, Erol Günaydın, Cezmi Baskın, Suna Selen ve tabii ki Arif Erkin çok iyiydiler. Yıldıray Gürgen ve Mahsun'un başarılı müziklerini de unutmayalım. Eğer iyi bir film peşindeyseniz, bu film sizi yoracaktır. Ama 'Gideyim, ağlayayım, Mahsun'u göreyim' diyorsanız tamamdır; doğru yerdesiniz. Ama Mahsun, bir film daha çekecekse biraz bu işlerin eğitimini almalı veya bilenlere daha sağlam danışmalı!