301 ve yorumu

Hükümetin TCK'nın 301'inci maddesiyle ilgili eleştirilere cevabı, "Bekleyin, uygulamayı görelim" şeklinde olmuştu.
Sonunda uygulamayı gördük.
Şişli 2. Asliye Ceza Mahkemesi, Arat Dink ve Sarkis Seropyan hakkındaki mahkumiyet kararında yargının 301'e nasıl baktığını ortaya koydu.
Karar, hukuki olmaktan çok siyasi, özgürlüklerin sınırını genişletmekten çok daraltıcı bir anlam taşıyor.
Batı'da özgürlüklerin alanı ağırlıklı olarak bağımsız yargının kritik konulardaki duruşu ve müdahalesiyle sağlanmıştır.
Türkiye'de durumun böyle olmadığı görülüyor.
Bölücü terör belasıyla mücadele edilirken düşünce ve ifade özgürlüğünü gündeme getirmek kimilerine absürd gelebilir.
Ancak bu özgürlüğe en çok ihtiyaç duyduğumuz bir dönemden geçiyoruz.
Çünkü ülkemizin ve başka ülkelerin yakın tarihi terörün despotik dönemlerde tırmandığını, özgürlük ve hakların yaygınlaştığı süreçlerde ise kendine taban bulmakta zorlandığını göstermektedir.
Her konuyu şiddete başvurmadan tartışabilen toplumlar huzur ve refah ortamında gelişmeyi, büyümeyi sağlıyor.
Düşünceyi kısıtlayan, ifade özgürlüğünü "halkın psikolojisi üzerinde olumsuz etki" yapan bir unsur gibi gören yaklaşımlar ise toplumu gerilime, huzursuzluğa itiyor.
Düne kadar "Kürdüm" demenin yasak olduğu bir ülkede, bu yaklaşımın ne kadar kötü sonuçlar doğurduğunu dönemin komutanları bugün söylüyor.
Türkiye'de kimsenin her şeyin açıkça konuşulmasından, tartışılmasından korkusu, rahatsızlığı olmaması gerekir.
Bunu AB istediği için falan değil, kendi toplumumuzun sağlığı için gerçekleştirmek durumundayız.
Kendi sınırlarımız içinde tartışılmasını istemediğimiz konular, dünyanın çeşitli üniversitelerinde, gazetelerinde bizim hiçbir katkımız olmadan tartışılınca asıl zararı görüyoruz.
Günümüz dünyasında bilgiye, özgür düşünceye sınır koymak mümkün değil. Komünist Çin bile bunu başaramıyor.
Kimsenin de başarması mümkün değil.
Bu nedenle uygulamayı görme noktasını geçtiğimiz açık.
Bu madde düşünceyi cezalandırmaya çok elverişli bir alet ve bir an önce bu maddeden kurtulmamız gerekir.