'Formika masalar değişince, enteller küstü'

Bebek Ka-ve 1944'ten beri var olan bir mekân. Zaman içinde kendi müdavimlerini yaratan Kahve, hafta sonları çok kalabalık olmasına rağmen, 'çekirdek kadro' genelde birbirini tanıyan kişilerden oluşuyor. Özcan (Demir) ise Kahve'nin en önemli ve en bilinen elemanı. Herkesi ismiyle tanıyor, ne yiyip içtiklerini ezbere biliyor. Kahve'yi uzun süre ihmal edenlerin ise vay haline! Özcan'ın diline bir kez düştünüz mü, kurtulmak zor. Ama herkes böyle seviyor onu. Özcan, Bebek Kahve'nin müdavimlerine terapi gibi geldiği için bağımlılık yarattığını düşünüyor: "Buraya geliyorsun, gazeteni okuyorsun, evindeki gibi demleme çay içiyorsun, kafandaki sorunu unutuyorsun. Sonra sonra, gelmeye devam ettikçe diğer insanlarla merhabalaşmaya başlıyorsun. Özellikle hafta içi, aile gibiyiz. Buraya gelenler lüzumsuz kişileri onların yanına yaklaştırmayacağımızı biliyor ve kendilerini güvende hissediyorlar." Kahve'nin salaşlığı en önemli özelliklerinden. Hatta o kadar önemli ki, yenilenmesine tüm müdavimler karşıymış. Bahçedeki formika masaların yerine mermerleri geldi diye ayağını kesen 'enteller' bile olmuş. Karen Arditi, İpet Altınay, Oya- Bora, İsmet Berkan ve Han Tümertekin neredeyse her gün mutlaka gelen ve birkaç gün görülmese kendilerini merak ettirecek müdavimleri.