Var mı böyle reklam veren?

GEÇEN hafta ABD medyası çok önemli bir olayla çalkalandı. Ancak bütün önemine rağmen, bizde yeterince yankı bulmadı. Sadece medyatava.net sitesine New York'tan yazan Hıdır Geviş değindi, o kadar... Konuyu özetlemeye çalışayım: Ülkenin en ünlü radyo programcısı Don Imus, Rutgers kız basketbol takımının oyuncularına şaka olsun diye "kıvırcık kafalı fahişeler" deyiverdi. Irkçılık karşıtları yeri göğü inletti. Imus, sözlerinden dolayı defalarca özür dilemesine rağmen, tepkilerin hızı kesilmedi. Ve sonunda ünlü radyocu programından oldu. İnfazı kim mi yaptı? Ne ABD'nin RTÜK'ü ne de çalıştığı MSNBC radyo kanalının yöneticileri... Ağzı gevşek radyocuyu programından edenler reklam verenlerdi. Sponsor şirketler desteklerini çekince, programın radyoda yayınlanma şansı da kalmadı. Aralarında General Motors, Procter & Gamble ve American Express'in de yer aldığı sponsor şirketler destek anlaşmalarını iptal edince, MSNBC de programı yayından kaldırmak zorunda kaldı. Tabii sponsorların bu kararı almasında medyanın tepkilerinin, feminist örgütlerin 100 bini aşan şikayet mektuplarının da rolü vardı. Ama ipi çekmek, nihayetinde "reklam verene" düştü. Bu köşede defalarca yazdım. "Rezil televizyon programlarını önlemek için herkes taşın altına elini sokmalı. En çok da reklam verenler. Televizyonu ıslah etmek en çok onların elinde. Reklamı, iyiye özendirici ödül, kötüyü imhaya yönelik ceza sistemi olarak kullanırlarsa mesele çözülür" dedim. Reform, bu konuda en liberal görüşleri savunan "reklam cenneti" ABD'den geldi. Türkiye'deki reklam verenlerin bu örneği iyi tahlil etmelerinde fayda var.