|
 |
 |
 |
 |
|
Yoksulluğa, Dünya Bankası umut oldu
Sosyal Riski Azaltma Projesi'yle, güvencesi olmayan milyonlarca kişiye ulaşılacak. Dünya Bankası'nın sağladığı 500 milyon dolarlık krediyle, özellikle çocukların eğitim ve sağlık sorunları giderilecek.
Bağcılar İnönü Mahallesi'nde eski iki katlı bir apartman. Giriş katındaki kapıyı çaldığınızda kapıyı kucağında bir bebekle genç bir kadın, peşinde ise dört kızı açıyor. Onlar, İstanbul'da dört kişilik bir aile için belirlenen 1 milyar 443 milyon lira açlık sınırının kat be kat altında yaşayan bir aile. 28 yaşındaki Gülşen Kaya, önce konuşmak istemiyor.
"Utanıyorum" diyor ve hikayesini anlatmaya başladığında çaresiz yaşamları gözler önüne seriliyor. 16 yaşında evlendiği eşi "sen erkek çocuk doğuramıyorsun" diye kendisini 5 ay önce terk ettiğinden beri kendisinin ve beş kızının hayatı daha da çekilmez olmuş. Türkiye'de onun gibi hiçbir geliri olmadan yaşayan yaklaşık 4.5 milyon kişi var.
Dünya Bankası'nın kredisi onlar için bir nebze de olsa umut oldu. Nisan ayında 81 il ve bu illere bağlı ilçelerde tam kapasite uygulamaya geçecek olan "Sosyal Riski Azaltma Projesi" ile sağlıklı ve eğitimli bir nesil hedefleniyor. 2005 yılına kadar sağlık ve eğitim konusunda 1.5 milyon çocuğa yardım edilecek.
KOCASI EVİ TERK ETTİ
İlkokul mezunu genç kadının öyküsü 16 yaşında bir badana ustasıyla evlenmesiyle başlıyor. Görücü usülü ile evlendiği eşinden tam beş kızı var. Sırayla; 11 yaşındaki Hazal, 10 yaşındaki Serap, 8 yaşındaki Alev ve 7 yaşındaki Sevcan ve dünyaya 5 ay önce merhaba diyen Yaren. Kaya, "Eşim hep erkek çocuk istiyordu" diyerek başlıyor hayat hikayesini anlatmaya.
"En son Sevcan da kız oldu. Sevcan'ın doğumuyla eşimle aram bozuldu. 'Sen erkek çocuk doğuramıyorsun' diye beni suçlamaya başladı. Aradan 6 yıl geçti yeniden hamile kaldım. Bu hamilelik evliliğimizi tümden bitirdi" diyor. Gülşen Kaya, hamileyken ultrasonda yine bir kız çocuğu sahibi olacağını eşine söylemediğini anlatıyor.
Ama doğum anı gelip çatınca ve yine bir kız bebek dünyaya gelince eşinin kendisini hastanede bırakarak terk ettiğini söylüyor. Kaya, Yaren'in doğumundan sonra eşinin kendisini ne arayıp ne sorduğunu ne de eve geldiğini belirtiyor.
Eşinin evi terk etmesiyle yokluk içinde süren hayatları iyice alt üst olmuş. Dört kızı da okula giden Kaya, çocuklarını okula gönderebilmek için lif örüp sattığını, ancak para bulamayınca lif örecek ip bile satın alamadığını söylüyor.
KIŞ SOĞUKTA GEÇTİ
Zaman zaman evlere temizliğe gidiyor, belediye ve kaymakamlığın verdiği kömürle ısınıyor. Öyle ki, "O kadar çok kömür aldım ki artık utanıyorum" diyerek artık kömür istemediğini sobayı da kaldırdığını söylüyor.
Buzdolapları tam takır. Minik Yaren'in nasıl beslendiğini sorduğumuzda, "Anne sütüyle" yanıtını veriyor ama kendisi de iyi beslenemediği için anne sütünün de az olduğunu belirtiyor. Kayınvalidesinden kalan evde oturdukları için kira ödemediğine şükür ediyor.
Kızlar ise şaşkın. 11 yaşındaki Hazal, babasının evi terk etmesiyle kendisini toparlayamadığını, okuldaki rehber öğretmeninden psikolojik destek aldığını söylüyor. Serap, babasının gitmesine çok fazla üzülmediğini belirterek, "Beni hep döverdi. Ama yine de eve gelmesini isterim. Biz kız olduk diye suçumuz ne?" sorusu yaşadığı dramın aynası adeta. Minik Yaren'in ise hiçbir şeyden haberi yok, etrafına gülücükler dağıtıyor, annesinin anlattıklarını anlarmışcasına dinliyor.
"KIZLARIM NE OLACAK?"
Genç annenin tek isteği kızlarını okutmak ve meslek sahibi olmalarını sağlamak. Bağcılar'daki Cumhuriyet İlköğretim Okulu'na giden kızların dördünün de karneleri baştan aşağı "pekiyi." Kaya, kızlarını bazen beslenme çantası hazırlayamadığı bazen de karınlarını doyuramadığı için okula gönderemediğini söylüyor. İşte bu noktada onlara Dünya Bankası'nın sağlığı krediyle yardım eli uzandığını söylüyor.
İnci DÖNDAŞ - HABER MERKEZİ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
