Sette varlığım hissedilmez

* Son 20 yıldır Yavuz Turgul'la yapmış olduğunuz filmlere ve bu filmlerde canlandırdığınız karakterlere baktığımız zaman, Kabadayı'daki Ali Osman'ın nasıl bir noktada durduğunu düşünüyorsunuz? Bu filmlerdeki karakterler genellikle erdemli, fedakâr. Burada ilk kez geçmişi biraz daha kirli, farklı bir adam olarak öne çıkıyor Ali Osman ama yine de fazlasıyla ortak özellikleri var. Zira Yavuz'un (Turgul) karakterleri özel karakterlerdir. Yaşamda benzerlerini görebiliriz ama birebir karşılıklarını bulmak çok zordur. Biraz idealize edilmiş karakterlerdir. Sadece karakterler değil hikayelerdeki aşklar da öyledir, arkadaşlıklar da öyledir. Tabii ki, Ali Osman'ın da bulunduğu konum gereği yine bu tip özellikleri var. Eski bir kabadayı, geçmişi pek temiz değil, cinayetleri var, bulaştığı birtakım olaylar var, ancak tövbe etmiş, bu işleri bırakmış... Yıllar önce birlikte olduğu bir kadından çocuğu olduğunu öğreniyor ve tövbesini bozmak durumunda kalıyor.

KARAKTER BANA UYGUN

* Yavuz Turgul bir karakteri oluştururken direkt olarak sizi düşünerek oluşturuyor olmalı... Bizler sadece çalışırken birlikte olan insanlar değiliz; bir dostluğumuz var. Malum, çok uzun aralıklarla film çekebiliyoruz. O arada bizim dostluğumuzdan ötürü elbette projelerden haberimiz oluyor. Bir şekilde projenin içinde hep beraber oluyoruz. O nedenle, onun da elindeki oyuncu malzemesine göre düşünmesi doğal.

* Filmden önce bir ay süren bir prova dönemi oldu sanırız. Bu dönem nasıl geçti? Rolle ilgili neler konuşuldu? Bu filmin yönetmeni Ömer Vargı ve onun da kendine göre bir metodu var. Mesela Yavuz'un prova süreleri daha uzun sürüyordu. Hatta onunla 'Eşkıya' için bir yıla yakın çalıştığımız bile olmuştu. Burada da ekibin birbiriyle kaynaşması ve yönetmenin rol hakkında düşündüklerini öğrenmek açısından bu provalar faydalı oldu. Diğer oyuncu arkadaşlarımızla hem provada hem setteki ilişkilerimize gelince... Ya bize öyle denk geliyor ya da öyle seçiliyor bilmiyorum ama ben nerede çalışsam orada herkes çok uyumlu çalışıyor. Sonuçta ben de sadece projeye evet diyene kadar zor bir adamım. Ama 'evet' dedikten sonra sette varlığım hissedilmez bile. Sadece yönetmenin sesi duyulur. Ne benim ne de başkasının değil. Sanırım çalıştığımız insanlar da bizim bu durumumuzu görerek etkileniyorlar ve bir uyum oluşuyor.