|
 |
 |
 |
 |
|
On Bir Ayın ultanı Ramazan
Bu Ramazan'da iftar çadırlarına koşan dar gelirli insanlarımızı doyurup, onlara sıcak yemek sunanlara ne mutlu. İşte bu çabanın içinde olanlar gönlü ve ruhu doygun insanlardır.
Açları doyuranlar sevgiyle doyar
Hz. Peygamber'den bize ulaşan bir anı vardır. Vali olarak tayin ettiği biriyle konuşurlarken Peygamber bir taraftan etraftaki fakir ve kimsesiz çocuklarla ilgilenmekte ve onları sevmektedir. Adam sorar: "Efendim, torunların mı?" "Hayır" der Peygamber. "Etraftaki kimsesiz çocuklar." Adam hayretle, "Benim 10 çocuğum var, daha birini kucağıma alıp sevmiş değilim" der. Bu söz üzerine Peygamber, "Kendi evladına merhamet etmeyen, şefkat göstermeyen bir kimse halkına, çalışanlarına da göstermez" diyerek o şahsı valilikten azleder. İşte muhteşem bir yönetim gurusu davranışı. Dünyanın neresinde olursa olsun, bir canlıyı hedef alan her hareket insanlık kavramını dinamitle paramparça etmekten başka bir şey değildir. Bugün yürürken bir çiçeği ezen adam yarın gözünü kırpmadan adam öldürebilir. Çünkü ruhuna ve fıtratına, yaratılışında verilen merhamet duygusu firar etmiştir. Bir çiçeğe merhamet etmeyen hiçbir canlıya yetmez.
RAMAZAN ÇADIRLARI
Yaşadığımız şu günlerde lütfen çevremize biraz daha kuşatıcı bir gözle bakalım. Belediyelerin kurduğu Ramazan çadırlarını ziyaret edelim. Etrafında dolaşan binlerce insanı süzelim. Daha önce çevremizde fakir olarak sadece dilencileri gördüğünüzü hatırlayalım. Ama orada gerçekten evinde iftar yapacak ekmeği olmayanlar var. Polis onları sıraya dizerken, bazıları itilip kakılırken bile sevinçle itaat ediyorlar. Çünkü açlar. Açlar ve her akşam çadırda kendilerine plastik kaplar içinde sunulan pilav ve nohut onlar için birer bayram yemeği. Ne yazık ki bu bayram, Ramazan'ın vedasıyla birlikte bitecek. Çünkü bizler yine gözlerimizi ve kalbimizi evrene, dünyaya, çevremize kapatacağız. Yıldızların her akşam göğümüze akın etmesinin neşesini hissedemeyeceğiz. Bir çiçeğin gonca açmasını, bir güvercinin, evimizin çatısında turlarkenki heyecanını unutup gideceğiz.
ÖBÜR YANAĞINI UZATMAK
"Sevgiyi severek övmek isterim. Her biçimi Tanrı'dan gelir" diyen Goethe ne kadar haklı. Her ne şekilde ve amaçla olursa olsun, sevgi kadar anlamlı ve insanı kıymetlendiren bir başka değer ölçüsü var mı şu dünyada? Biz bunu ne şekilde yaşıyor olursak olalım, yitip giden insanlığa inat içimizde okyanuslar kadar çoğaltmamız gerekiyor. İster kutsal aşk, ister aile sevgisi, ister hayvan tutkusu, ister karşı duyulan biçimiyle "Yalnız sevenleri sevmek sevgi değil, değiş tokuştur" sözü bize karşılıksız sevgiyi tanımlıyor. Karşılık gördüğümüz değil, göremediğimiz zaman da sevgi davranışlarında bulunmak erdemliliktir. Hz. İsa "Sana tokat atana öbür yanağını uzat" diyerek bu noktada zirveyi belirtmiştir. Hangimiz en ufak bir haksızlık gördüğünde sakin kalabilmekteyiz. Gelin bu Ramazan'da bu değerlere sahip çıkıp, onları hayatımızın tüm aylarına yayma çabasında bulunalım. Bu çabanın karşılığında elde edeceğimiz tek şey mutluluk olacaktır.
Adem Özbay
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
